akşam yemeği olarak noodle yemek

benim canımın değeri yok demenin en kolay yoludur.

öğle yemeği olarak ramen yiyenin arada akşam yediğidir. kung fu ramen vardı bir tane ne oldu ona sahi..

mide ekşiten aktivite.

ya gerçekten hazır bir sürü şey yedim ama bu, sanki makarnaları japon yapıştırıcısı bir arada tutuyor gibi.

püf.

ha indomie falan. anladım.

midesine ne girdiğiyle çok da ilgilenmeyen insan hareketi. bu; bekar bir erkek olabilir, üşengeç bir kız olabilir, fakir bir öğrenci olabilir, yemek konusunda beğeni eşiği düşük bir insan olabilir. doyup geçmeye çalışıyordur ya da sırf sigaraya altlık olsun diye yiyordur. hepsi mümkün.
her türlü tiksinç ama. adam olan gider makarna haşlar en kötü. hatta makarnayı kavurur, öyle çok güzel oluyor. gider normal noodle yapar ya da dışarıdan söyler, tavuklu sebzeli falan.

kutuda noodle yapıp üzerine leş baharat-yağ karışımı, soya sosu vs. döküp akşam yemeği olarak bunu yiyen kız çok leş. uğraşıp, iki saat tık tık bezelye, havuç, brokoli doğrayıp noodle hazırlayan kız iyidir ama onunla da uzun vadeli düşünülmez ya. adamı yorar gibi. düzgün beslenelim. tavuklu makarna hazırlayıp onu yiyelim. illa noodle yiyeceksek de bi sürü uzakdoğu restoranı var piyasada. uğraşmayalım. boş iş bunlar.

sosyal medyanın yerin dibine soktuğu noodle’ı uzun süredir zararlı diye tüketmiyorum ama sürekli de canım istiyor, napacağım böyle emin değilim.

baya güzel noodle korili ve tavuklu favorim.

marketlerde noodle diye satılan kanser hücrelerini yemekse, aman ve sakın diyorum.
he güzel bir uzakdoğu mekanına gidip gerçek bir noodle yiyecekseniz, bir sakıncası yok.

yemek yememektir sadece kalori almaktır

o değil de noodle'yi ne cismen ne de lezzet olarak bilmiyorum. gördüysem de ilgilenmedim herhalde. ve hiç kimse karşımda oturup böyle bir şey yemedi.