aldatıldığınızı anladığınız ilk an

karşı tarafın tavrı bunu çok belli ediyor. ilk başlarda sizi kaybetmekten korkuyor ama sonrasında başka biriyle de işi götürünce o korkuyu kaybediyor. korkmak iyidir bazen insanı aşık tutar.

kıskanmak, sinirlenmek falan gibi duygular olmamıştı.

hiç sevmemiş demek ki diye aylarca yıkık dolaşmıştım. yaşanması gerekiyormuş, yaşadım, öğrendim, biraz daha büyüdüm, kendisine sağlık dileyip hayatıma devam ettim.

çünkü daha kötü, telafisi imkansız şeyler de gördüm. sırf bir insan beni artık istemiyor diye ne kendime ne de ona zarar vermeye hakkım vardı.

aldatıldığımı gördüğüm andır. gülmeme vesile olan andır. evet o an kahkaha tufanına boğulup, "zengin olduuum zengin olduuuum" diye bağırmıştım, sevgilim de "ne diyosun be deli" demiş tekmeyi basmıştı. ulan tamam aldattın da, tekmeyi basmasaydın bari.

olayı anlatayım efenim;

soğuk bir yaz gecesiydi. istanbuldaydım sevgilimi aldatıyordum. tabii nasıl pişkin pişkin diyorum, allah'ım ya..benden yüzsüzü mezarda resmen. kendime gıcık oldum. neyse efendiler, bayanlar baylar, sevgili yazarlar sevgilimi aldatır iken, sevgilim bastı bizi. ben de "aa basıldık" dedim. hep filmlerde görüyordum ben de yapmayı çok istiyordum da neyse. sonra sevgilim, "napıyosunuz burda?" dedi. ben de, ulan salak görüyorsun ki çıplağız ne yapıyor olabiliriz, tavla oynayacak halimiz yok dedim gayet haklı olarak. o da mahçup bir şekilde tamam özür dilerim dedi. neyse ya moralimi bozdun aldatmıycam dedim giyindim odayı terkettim. tabi paçayı kurtarmıştım.

sonra dedim ki, abi kız psikolojisi bu da kesin intikam diye beni aldatacak. ne diyor ramiz karaeski; intikam güzel şey. tabi benim sevgilim de ezeldeki eyşan manyağına özendiği için, bittabi beni aldatacaktı. max 1 ay. şaka şaka max 4 ay. çünkü sevgilimin en sevdiği rakam 4. kızlarda da böyle bir şey var, her şeyi en sevdikleri rakama, harfe ve s. göre planlarlar. 4 ay sonra sevgilim evden çıktı tabi ben uyuyor numarası yaparken. tabi gün sayıyordum abi. heyecanla böyle, "inşallah dediğim doğru çıkar" diye dua ediyordum. gittim kapıyı kırdım ve evet, sonunda olmuştu, sevgilim beni aldatmış, intikamını almıştı. oh be. bana bu da azdı. "her şeyi açıklayabilirim" dedi ve ben şöyle düşündüm:

şimdi abi, ben her şeyi tam yerinde planlamışım, dediklerim çıkmış, tam hem de düşündüğüm günde, demek ki ben zekiymişim. sherlock holmes gibi bir şeymişim. ee abi, öyleyse demek ki bana ekmek teknesi çok. hatta bana ekmek gemisi bile vardır. o an böyle keşke 128 milyar dolarım olsa, hayallerime ulaşmama az kaldı diye düşündüm ve kendimden emin bir şekilde kahkaha atarak, "zengin olduuuum zengin olduuuum" diye bağırdım. sevgilim delirdiğimi zannedip ne diyosun be deli diyerekten bana tekmeyi bastı, kapı dışarı etti.

evet peki ben zengin oldum mu arkadaşlar. maalesef olamadım. sağlık olsun. ama o da olamadı maalesef. korona var. kalın sağlıcakla..

sessizce ordan ayrıldım. bana ulaşamayacakları bir şekilde hayatlarında hiçççç olmamış gibi yok oldum.

daha önce beraber gitmediğimiz bir evde telefonunun wifiye direkt bağlanması sonucu öğrenmiştim.
çok kötü bir durumdayım ağlayacak bir omuza ve yaslanacak memelere ihtiyacım var.*

bir twitter gündemi.

kullanıcının biri soruyor aldatıldığınızı ilk nasıl öğrendiniz diye, altına cevapları yağdırıyor insanlar. çok ilginç hikayeler gördüm, çok değişik olaylar yaşanmış.

şuradan

edit.

iyi ki önce ben gördüm. bu ilişki de tek şerefsiz o oldu.

ben hep iş işten geçtikten sonra anlıyorum, o anlamak sayılamaz bence. haliyle o an kelimenin tam anlamıyla aptal gibi hissediyorum. sanki suç işlemişim gibi.

aldatılmak ,aldatan kişinin karaktersizliği olmasına rağmen ,aldatılan kişide müthiş bir özdeğersizlik duygusu yaratıyor ,yok yere kendinize duyduğunuz suçlulukta çabası. halbuki çook çekilmez bir insan da olsan bunu haketmiyorsun. başından aşağı kaynar sular döküldükten sonra kendine biraz zaman verip acıyabilirsin elbet. ama bu durumun seni tanımlayan şey olmadığını farkedip kendi yoluna bakıp ,sadece kendini düşünerek hareket etmek lazım

3 saat önce anladım. her şey tarihler, konuşmalar, davranışlar hepsi bir anda puzzle gibi birleşti. en azından şizofren değilmişim rahatlığı geldi.

eğer somut olarak daha bilmiyorsan, içini şeytan dürtüyor.bak bu rahat durmuyor, var bunda bir şeyler, sağı solu kurcala bi' diyor. sonra kurcalıyorsun ve bingo aldatılıyormuşsun. o an idrak yolları kapanıyor sanki. okuduğunu anlamak için 3-5 defa okuman gerekiyor. sanırım bilincin kapanıyor, konduramıyorsunya bir yandan da. ha bir de gözün kararacak, korkma, içinden 5'e kadar say geçiyor. sonrası sana kalmış artık.

olmamam gereken bir yerde olup direkt görmüştüm. genel olarak üst üste hem arkadaşlıklarda hayal kırıklığı ardından bu olay olunca nasıl kafayı yemedim hala bilmiyorum.*

değersizlik hissetmiştim. sonra ne kadar süredir ayakta uyuduğumu düşünmeye başladım. öylece kalakalmış bir halde, aklımın içinden düşünceler yetişemeyeceğim bir hızda akarken kulaklarımda çınlama hissetmeye başladığım an "kesin sesinizi!" diye bağırdım içimdeki seslere. yapılacak şey belliydi çünkü, sakince yoluma gitmek. tabi kesin sesinizi diye azar atınca insan kendi içseslerine bir süre düşünemiyor da hiçbir şeyi. durağan geçen bir kaç günün ardından sakince hesaplaşıyorsun sonra ve hayata devam etmek için itekliyorsun kendini. en azından ben öyle yaptım.

nabzım 170 falandı.
bayılma hissi.. bide üstüne azar yemiştim çok ilginç, hatta benimde aldatmış olduğumu düşünüp bide iftira atmıştı çok tuhaf.

bir "haaa" oluyor insan. çünkü bir çok veri bir araya gelip sonucu kafanda şekillendiriyor ve olaya üzülüp kızmak yerine ilk tepki "şimdi anladım lagn" oluyor.

ona ayrılmak istediğimi açıklayan bir mail gönderdim. o da bana başka birisiyle konuştuğunu ve konuştuğu kişinin benimle iletişime geçtiği için sinirlenip böyle bir karar aldığımı zannettiğini söyledi. ben de güzelce öyle bir durum olmadığını içinin rahat olması gerektiğini söyledim. ufak bir rahatladı. ayrılık sebebimiz de bu olmadı zaten. *