alef (kitap)

jorge luis borges’ın iletişim yayınlarından çıkan öykü kitabı. içinde on sekiz öykü var. ve daha önce hiç borges okumadıysanız, ilk birkaç öyküyü yabancı dilden türkçe’ye google translate ile çevrilmiş metin okur gibi okuyorsunuz.
en azından bana öyle oldu.
kitabın çevirmenleri arasında tomris uyar da var.
ben yazarı türkçe anlamıyorken, tomris uyar çevirmiş. yo koskoca yazarı kıskanmadım.

öykülerde hem doğuyu hem de batıyı anlatmış yazar.hayat öyküleri ve anı benzeri anlatılar mevcut.
fakat öykülerin arka planı incelendiğinde inanılmaz göndermeler ve esinlenmeler mevcut.
tabi ben bunları aciz aklımla keşfetmedim.
borges sağolsun kitabın sonunda, biz cahiller anlamayacaktır diye düşünüp öyküleri hakkında açıklamalarda bulunmuş.

doğu ve batıya ait birçok öykü var kitapta. bir çobanın hayatını (o çoban dememiş ama çoban) okuduğunuz öykünün ardından, bir islam bilgini ya da doğuda nam salmış bir komutan çıkıyor karşınıza.
borges ilk defa okuduğum bir yazar.
sersem gibi okudum saklayamam.
şunu söyleyebilirim ki, kitabı okurken borges’in o alçakgönüllü bilgi dağarcığını hissediyorsunuz.
birikimini öykülerine sindirmiş ve ben biliyorum diye bağırmadan ne kadar kültürlü ve dolu bir yazar olduğunu kafanıza dan dan vuruyor.
içindeki öyküleri de aşağıya bırakıyorum. gün gelir onlara de tek tek tanım girerim.
(bkz: ölümsüz)
(bkz: ölü)
(bkz: tanrıbilimciler)
(bkz: savaşçı ile tutsağın öyküsü)
(bkz: tadeo ısıdoro cruz’un yaşamı(1929-1874))
(bkz: emma zunz)
(bkz: asterion’un evi)
(bkz: öteki ölüm)
(bkz: deutsches requıem)
(bkz: averroes’in arayışı)
(bkz: zahır)
(bkz: tanrının el yazısı)
(bkz: labirentinde ölen kral ibni hakan el-buharı)
(bkz: iki kral ve iki labirent)
(bkz: bekleyiş)
(bkz: eşikteki adam)
(bkz: alef)