her gün 1 saat melankoli.

mutsuz olmasam da yaptığım şeydir. uzun saç pişmanlıktır benim için

merhaba arkadaşlar,

bu haftaki yayınımızda sevdiğimiz insanları neden üzeriz başlığından konuşacağız.

başlığa yazarak yayına katılabilirsiniz.

cumartesi gece saat 00:00 da blog.kafasozluk.com/

dünyanın en tatlı bal porsuğu'nu burada tanımış biri olarak, kafasözlük’ te bulunmaktan, yazmaktan, okumaktan ve kısmen de olsa katkı sağlamaktan, bu güzel oluşumun içinde olmaktan ve elbette bir bal porsuğu olma yolunda ki emin adımlarımdan gurur duyuyorum. hepimiz bir bal porsuğuyuz.( swh)

alf benim için halk kahramanıdır. bu konuda kaptan mağara adamı ile yarışır ve ondan her daim bir adım öndedir. ''kedi yiyen halk kahramanı mı olur?'' diyenleriniz olacaktır elbet. insan kanı ile beslenen yüzlerce, binlerce adamdan/kadından kahraman oluyor da melmac'in püsküllü, tüylü, sarı yağız delikanlısından mı kahraman olmayacak? bal gibi de olur!

hem şöyle düşünün melmac gezegenindeki tüm saç kurutma makineleri aynı anda çalıştırıldığında ve gezegen yok olduğunda tek kurtulan kimdi? tabi ki de kahramanların hası melmac gezegenin son umudu alf! bu bile onun kahraman ilan edilmesi için kafi. hem alf'in kedi yediğini göreniniz var mı? kedi işi onun dilinde. tamam şanslı ile ilgili bir kaç denemesi oldu ama hepsi de teşebbüs aşamasında kaldı. yani, elinizde kedi yediğini ispat edebileceğiniz hiç bir veri yok. masumiyet karinesi'ni falan da geçtim, alf bu mevzuda direkt beraat etmiştir. o yüzden kedi işini artık unutun! alf, kedi sever bu kendi beyanıdır ama kedi yediği ne görülmüştür ne de duyulmuştur. yeseydi zaten willie tanner'da onu yerdi.

alf, aynı zamanda benim için müşfik kenter demektir. o muazzam seslendirme yüzünden yıllar sonra diziyi orijinal dilinde izleyeyim dediğimde başıma kaynar sular dökülmüştü. ''yooo yooo alf değil bu!'' diyerek haykırmak istediğimi hatırlıyorum. o yüzden alf'in orijinal sesi müşfik kenter'in sesidir ve bu konuda karşıt görüş kabul etmem. o kadar netim. aksini iddia eden de benim gözümde terör örgütü üyesidir!

bakın şimdi aklıma düştü yine; harika bir alf anahtarlığım vardı benim. babamın hediyesiydi. bayağı bir zaman kullandım. hatta üniversite yıllarında bile alf anahtarlığı kullanıyordum. sonra ne oldu nasıl oldu bilmiyorum ama anahtarlık kayboldu gitti. aynısını da bir daha bulamadım. bulsam zaten kaybetme riskine karşın bir düzüne alırım. ama yok yani. benzerlerini gördüm ama aynısını bir daha bulmak kısmet olmadı.

alf denince benim aklıma direkt şu sahne gelir;


old time rock and roll'u melmac üzerine yemin ederim ki, bob seger'dan daha adanmış bir biçimde söylüyor. şu hareketlere bir bakınız. yaşıyor resmen! iliklerine kadar hissediyor. kahramanlar böyledir işte. adanmışlık onların kanında vardır.

tabi bu giriş haricinde bu bölümün ve dizinin en güzel kısmı alf'in filozof yönünü gözler önüne serdiği andır;

will alf'e ''bir uzaylı nasıl bu kadar sorumsuz olabilir ki?'' diye sorduğunda verdiği cevabı benim diyen filozof veremez. ''sorumsuz değildim ki, acıkmıştım.''

efkarlandım yahu. alf'i saçma sapan bir finalle aramızdan alıp götüren tom patchett ve paul fusco umarım melmac gezegenini yeniden keşfedersiniz ve tüm saç kurutma makineleri açık kalır, siz de seyreylersiniz gümbürtüyü. yalnız nefis beddua ettim. içim soğudu resmen. hadi bana eyvallah.

formülü h₂so₄ olan kuvvetli asit. vitriol yağı olarak da bilinir. renksizdir. su içinde çözünebilir.

kendisiyle temas edilmesi durumunda ciddi yanıklara neden olur. çoğunlukla gübre yapımında kullanılır. bunun dışında atık su veya mineral işleme, yağları rafine etme gibi farklı kullanım alanları da vardır.

-bir gece vakti..

kimseye itiraf edemediğim büyük bir hedefim var kendime göre. insanların tepkisinden ve kötü söylemlerinden korkuyorum.(yapamazsın gibi) bunu hayata geçirebilmek için çabalıyorum ama insanlar etkiliyor. günün birinde bu hedefimi gerçekleştirip yakın bir zamanda aileme söyleyebilirim inşallah.

başkomutan gazi mustafa kemal atatürk

kadir gecesinde tesbih namazı kılarken secdede uyuyakalmıştım.

bir gram uykumun olmamasi ve sabah işe gidecek olmam..daha ne olsun..

müzik dehasının malum olduğu, kendi alanında aktivist de olan fazıl say'ın, mazlum gazze' yi görmezden gelmediği kalbimi kazandığı tweeti. twitter.com/fazilsaymusic/s...

eğitim, sağlık, yemek

fethiye, birkaç hafta önce. fujifilm xt20, ıso 100, f/6 civarlarında, ss: 1/250

bikini atolü adı verilen bölgede 1946'da yapılan nükleer deneme.

patlama etrafında gemileri görebilirsiniz. * orada olmalarının nedeni, uzaklığa bağlı olarak ne kadar hasar alacaklarını görmek.




görsellerin kaynağı

ali lidar - alengirli şiirler

başarısız bir proje


ben nerenin yanlışıyım hangi sokağın çıkmazı
ağaramayan gün gibi gecenin körüne tutsak
içlerden uzak bir sızı evlerden ırak bir kasvet
mataramda bir içim su, ben nerenin arsızıyım?
tanrım iki yanımda üç boyutlu duvarlar var
rica etsem yıksan onları bak hareket edemiyorum
kimin günahıyım ben kimin dilinin ucundaki küfür
ittifakla ihtilaf vesilesiyim neredeysem ve kiminleysem
ve neredeyse vazgeçecek gibiyim söylüyorum bak sen
bilirsin.
kime biraz fazla yaklaşsam delirdiğini görür gibiyim
mitolojilerden hikâye bakıyorum kendime trajediler
beğeniyorum
histerik kahkahalar atıyorum sümükten şelalelerle
biliyorsun değil mi tanrım çok iyi biliyorsun
ikimizde biliyoruz birbirimizi kandırmayalım
ben aslında annemin, babamın ve senin
müşterek ve başarısız projesiyim.

göldeki fincan takımı

babam ağlıyordu,zor duyulan bir sesle konuşuyordu:
- çok su içmiş,iftardan sonra.
bana söylenmiyor,anlamaya çalışıyorum, dört yaşındayım henüz. ölüm ne bilmiyorum.
babannemin yaşadığı eve gidiyoruz ahşaptan yapılmış çok da eski, merdivenleri çıktıkça gıcırdıyor.o, hep köşedeki camda oturur bir tanıdık gördüğünde seslenir.börek varsa -ki bu pul pul dökülen patriyot böreğidir- davet eder, çay koyarız ,hadi gel falanca, der. tombul yüzü beni görünce aydınlanır. bugün gözükmedi ama.
içeride bir sürü insan var,sedirler dolmuş kimi sandalye çekmiş oturuyor.yerde yatak,üstünde biri, beyaz çarşafın altında.
bakmak ister misin ona, diyor halam.çiçek desenli bir başörtü var kafamda,herkes öyle yapmış,başlar sarılı,dua okunuyor bir yandan ben de ellerimi açmışım.
eğiliyorum,bembeyaz bir yüz,zaten pamuk gibidir babannem. gözleri de kapalı,uyuyor mu,ne olmuş ki ona? tekrar örtülüyor çarşaf, yerde yatan beden boyunca.

babannem beğenmezmiş öyle her şeyi. bir keresinde büyük babam bir fincan takımı almış.bunları mı aldın ha! diye diye birer birer göle fırlatmış. (hayalimde tabakları birer frizbi gibi dalgalanarak havada uçuyor.)belki sular tamamen çekilirse bir gün ortaya çıkarlar ve herkes de fikrini söyleyebilir: onları çirkin yapan şeyi.
annemden gizli kahveyi tabağa döküp bana içirttiğini biliyorum ama hatırlamıyorum takımların neye benzediğini,zaten bunlar onun sevdikleri olmalı, ya da razı geldikleri.

beğenileri,sevmedikleri ve onları sevip özleyenlerle göçüp giderler ve bir gün geriye yalnızca anılar kalır.son anı da zihinlerden silindiğinde o kişi artık nerededir? bir hiçlikte mi?

içimde her zaman hissettim o özlemi dostlar. hem yaşadığım hem de yasayamadığım tüm günlereydi özlemim. sanki kaçan bir trenin ardından kosmuşum da yetişememisim gibi. öyle bir burukluk var içimde. hem koşmuş olmanın verdiği yorgunluk hem de yetişememiş olmanın verdiği üzüntü yakıyor içimi. sanırım bu zamana ait olmayan "ben" , içimde günden güne bu ateşi büyutmeye devam edeceğim.