etkinlik çok iyi, düşünen herkesi tebrik ediyorum.
bu soğukta hayvan dostlarımızı unutmamamız lazım.

tanımlarını beğendiğim yazar ve yeni moderatör.görevinde ne kadar başarılı göreceğiz. kimse bir bilen'i geçemez orası ayrı. acaba gerçek adı hazal mı? yoksa hazall mı? diye merak etmiyorum değil doğrusu (!)

başrolünde yakın zamanda the chernobyl dizisinde de izlediğimiz jamie sives’ın oynadığı lone scherfig filmidir.

film babasının ölümü ile birlikte ondan miras kalan bir sahaf dükkanını onu sürekli koruyup kollayan ve hayatta tutmaya çalışan abisi ile birlikte işletmeye çalışan wilbur’un hikayesini anlatıyor.

wilbur hayattan bıkmış ve intihara meyilli bir adam. aklında sürekli bir intihar isteği ile geçirmekte günlerini. ta ki bir gün sahaf dükkanına küçük kızıyla birlikte gelen alice’e aşık olana kadar.

alice ile konuşması bana tasvir-i şikayet şarkısındaki bir dizeyi hatırlatır her zaman. bir iki tatlı söz çeler başındaki darağacını. sonrasını filmi izlediğiniz zaman göreceksiniz zaten.

filmin benim hayatımda bıraktığı anı ise taşralı bir gencin büyük şehirde yaşamaya başlamasının bir özeti gibi. ben bu filmin afişine rastladığım zaman veronika ölmek istiyor kitabını daha yeni bitirmiştim. filmi görünce biraz bocaladım çünkü filmin oynadığı sinema bana hep korkutucu gelmişti. o sinemada sanki filmler paravan olarak kullanılıyormuş gibi gelirdi bana her zaman.

sanki oraya girince bana eroin vereceklermiş, vücuduma dövmeler yapacak, beni bir tarikata sokacak, elime orak ve çekiç verip beni barikata yollayacak insanlarla karşılaşacakmışım gibi hissederdim.

o an bu filmi izleme isteği ile taşralı şüpheciliğim arasında kalıp büyük bir cesaret göstererek biletimi aldım. meğer o sinema sadece festival filmleri gösteren bir yermiş. içeri girerken insanolunbiraz wants to kill himself diyerek çıkacağımı düşündüğüm salondan müthiş bir film izlemiş olarak çıktım.

bu arada filmin bonus ödülünün de mads mikkelsen olduğunu da belirteyim.

benim de zaman zaman yaşamıma giren komşudur. hepsini sevgiyle anıyorum efendim.

akihabara, tokyo.

benim bu. repertuarım da çok geniştir bu arada. bir sürü şarkıyı derdimi anlatacak kadar bilirim.

ingilizce öğretmenimiz, sevgilimle öğlen yemeği yerken yanımıza geldi sonra "ne güzel çiftsiniz siz, fotoğrafınızı çekeyim anı kalsın" dedi. içimden diyorum bu neydi şimdi tabi biz bakakaldık birbirimize o anın şaşkınlığıyla. sonra hoca gönderdi bana fotoğrafı "seviyorum sizi öğrencilerim." diye not bırakmış, güzel bir anıydı. sonra ayrıldık ama fotoğraf hala hocadadır.

sevmenin dışavurumu da zamanla değişiyor, yapacak bir şey yok. tanzimat dönemi eserleri okuyorum da, bir kadın/erkeği 30 saniye kesip ardından aşık oluyorlar, masumane hayaller kurup evlenmek falan istiyorlar. günümüzde de birinin instagram profiline giriyorsun, aaa çok güzelmiş/yakışıklıymış diyorsun, hayaller kuruyorsun, dm atıyorsun falan fişman. hangisi daha güzel sevmek bilemedim açıkçası. hala masumane seven insanlar var, eskiden de fantezi dünyasında yaşayan insanlar da varmış. sanırım herkes istediği gibi birini bulabilir bu durumda. ya da ben saçmalıyorum şuanda, bilemedim.

2020... tek başıma mezuniyet töreni yapmıştım.

basliga insan zihni diyerek basliyorum cunku, bazi hayvanlar da ruya gorurler. ustelik bu durum onlar icin neredeyse hayati oneme sahiptir bile denilebilir. yapilan bir arastirmaya gore, labaratuvar ortaminda turlu bir takim yontemlerle ruyalardan mahrum birakilan hayvanlarin yemeden kesilip acliktan öldüğü farkedilmis ve henuz bir neden de saptanamamis.

keza insan hayati icinde ruyalarin onemi hayli fazla. bilimsel arastirmalarca nasil olustugu konusunda bulgular elde edilse de, nicin olustugu konusu hala biraz muamma....

bu konuyla alakali freud'un bir kurami da bulunmakta. freud'a gore bilincaltimizda bulunan arzu ve isteklerin gündüz donemi bastirilmasiyla geceleri ortaya ciktigini belirtmistir. "rüyalar, bilincaltimiza giden yollardir" diye de eklemistir. bu calismasi hatta aktivasyon sentez kuramı olarak bilinir.

freud'un kurami disinda yapilan bir diger calismanin sonucu ise şoyledir; zihin tipki bir bilgisayar gibi sinir aglarina sahiptir. bu sinir aglari gün icerisinde disaridan aldigi bilgilerle, belirli bir limit sonrasinda doymus hale gelir. sinir aglari bu bilgileri sindirmeye calisirken, anilar rastgele suruklenip birbirleriyle birlesebilir. bu da ruyalarin olusumuna etken olur. yapilan bilimsel calismalar simdilik bu sonucu bir hayli destekliyor gibi.

ruyalarin olusmasinda hipokampus'ün yeri buyuktur. (beyinde anıların biriktigi bölge) ruya esnasinda anılardan olusmus deposundan ruyalar icin onerilerde bulunur. amigdala (duygu denetimi yapan bölum) olarak bilinen bölge de aktiftir. bu bölgenin de calisiyor olmasi demek, korkularimizin ve diger duygularinda ruyalarin icerisinde yeraldigini gosterir.

ancak beynimizin emir merkezi olarak bilinen dorsolateral prefrontal korteks ve orbitofrontal korteks (sosyal davranislarimizi mantik cercevesinde yoneten bolge), ruyalar esnasinda islevsizdir. bu bolgelerin kapali olmasi demek ruyalarda mantigin kurulamadigini, dolayisiyla gercek disi goruntulerin gorulmesinin olasi oldugunu soylemek mumkun.

ekstra eklemeler
* ruya esnasinda vucut dis dunyadan tamamiyla yalitilir. hatta ruya gorurken vucut yari felcli duruma girer. ıste uyku felci olarak bilinen rahatsizlikta, uyanildigi halde devam etmesiyle meydana gelir.
* yasanilan yogun hisler (amigdala korteks etkeni) ruya gormeyi tetikleyebilir.
* ruyalarimiz bir kac saat oncesinde olmus olaylarla ilgili olabilir. fakat genellikle beynimiz bir kac gunluk anilari birlestirmeyi daha cok tercih eder.
* ruyalarin buyuk cogunlugu uyandiktan bir kac dakika sonrasinda zihin tarafindan silinir, dolayisiyla uyanir uyanmaz unuturuz. bu bir nevi zihnin kendi icerisinde yaptigi temizlik gibi.
* geceleri uyurken zihin iki saatini ruya olusturmak icin harcar.
* olusan ruyalar ortalama 5 ila 20 dakika arasidir.
* yine hesaplanan bir diger veriye gore ortalama bir yasam suresince insanlar hayatinin alti yilini ruya gormeye harcarlar...

kitaplarımı düzenler düzenlemez destek vereceğim harika fikir/oluşum.

kitaplıklar kitap mezarlığı olmasın arkadaşlar, eski fakat hasar almamış kitaplarınızı yollamanız kimseye zarar vermez.

miko'ya teşekkürler.

sevimli haycanlarımızın rekabetidir.
özetle;
köpek: sahibim beni seviyor, barındırıyor ve besliyor. ona yardım etmeliyim.

kedi: rızkımı veren hüdadır, kula minnet eylemem.

(bkz: kızı çevrimdışı yapıp güvenli bir yere götürün)
(bkz: bari bunu kurtaralım)
(bkz: lucifer'a ince külotlu siyah çorap atıp dikkatini dağıtın)

az önce izlediğim yabancı bir videoda denk geldiğim ve çok hoşuma giden laf ( sleep is just death being shy ). bizdeki karşılığı genelde “uyku hafif ölüm, ölüm ağır uykudur” şeklindedir.

köfte-patates.
yurtdışı için tek tatil hakkın var,nereyi seçerdin?

cem adrian ile olan kül şarkısı çok güzel.
buyurun.

her şey sensin.

ilk sezonunu severek izlediğim dizi. daha sonra birden fazla leyla karakteri üzerinden gitmeleri biraz canımı sıkmıştı. oysa sadece bir mecnun ve onun sadece bir leylası vardı. neden tekrar leylalar oldu ki, illa uğraştılar sanki bunun için, anlam vermemiştim. dizinin adı yüzünden de olabilir. oysa ki tek ve ilk leyla'ya ufak bir saygı olabilirdi.

edit: en sevdiğim sahnelerden birisini eklemeden olmaz. bu şarkının da tek sahibi vardır.

bir uçurum gibi düşerim gözlerinden, gözlerin beni tutamaz.

kadın, kadın, kadın.. aklınıza başka bir şey gelmiyor mu? bu ne arkadaş ya.