allah'a sövmek

tüm dünyada dindar çevrelerce ölüm fermanı olarak kabul edilse de aslında oldukça normaldir.

örneğin, başımıza iyi bir olay ve umduğumuz sonuç gelince insanlar ne der? allah'ım sana şükürler olsun falan filan. eee o vakit işler ummadığımız gibi gitmediğinde, ya da yaratıcı sanki bilerek yolunuza taş koyuyormuş gibi hissettiğimizde kendisine sinirlenmek, sövmek de aynı şekilde doğaldır.

herhalde evrenin yaratıcısı, her şeye gücü yeten allah bi iki sövdük diye de alınganlık etmez.*

allah'a sovmeye normal diyen arkadas, sehitlere sovsem ayni ifade ozgurlugunu savunur mu. 1 dm kadar uzagindayim.

benim rabbime sövemin karısını, kızını ve anasını aynı küfürden giderim. hiç affetmem.

(bkz: herkesin rabbi kendine)

eğer varlığına inanıyorsanız akıllı insan işi değildir ve zır deliliktir.

mantıken inanan biri tarafından yapılmalıdır.
inanmayan, inanmadığı şeye niye sövsün?
36 numara ayaklı ve tenis oynayan timsaha küfür etmiyorum ben mesela, çünkü benim için öyle bir şey yok.
inananın küfür etmes ise ilginç.
inandığı en değerli manevi varlığa küfür, değişik.

yapana bir kazanç sağlamaz.

şunca yıllık ateistim hayatımda allah kitap düz gitmedim.

benim açımdan bakarsak olmayan şeye niye söveyim.

inanan tarafından bakarsak namazında niyazında vahabi/emevi iti olmamış müslümanların inandığı şeye neden söveyim.

allah ile kul arasındadır. severde s..erde kimse karışamaz.

kapkara cahillik, şeytan bile yapamaz ama cahil beşer yapar.

bırakın bokunda boğulsun, hidayet verici sen değilsin sonuçta.

yakisiksiz bir değer.
inançlara saygı duymak bir insanlik vasfıdır.