amcaların çektirdikleri

amcam babamı 13 yaşında memleketten izmir’e getirmiş. iş vermiş, usta etmiş. evlendirmiş bir de memleketten biriyle. kız tarafına her şey tamam sizin gelmenize gerek yok ev 4/4’lük demiş, evde perde yok, yatakta nevresim. anacağım hamileyken elinde çamaşır yıkamak zorunda kalmış. diğer büyük amcam da düğün paralarına el koyuyor düğünü ben yaptım diye beş kuruşsuz izmir’e gönderiyolar bizimkileri. babam ev almak istemiş bir kaç sene sonra. amcam da ben sana alacağım diye oyalayarak 15 sene engel olmuş. babam çalışırken ona yıllık izin, hak ettiği zam verilmemiş. sonra aldı ev gerçekten. 4 sene oturduktan sonra amcam batıyor ve babam borç olarak evini satıp parasını abisine veriyor. ama para geri gelmiyor. şuan babam evsiz, ama durumu onlardan daha iyi. sadece evi yok babacağımın. çok üzülüyorum. babam dünyanın en iyi insanı. ve ruhu o kadar çocuk gibi ki. çocukluğunu yaşayamamış çok iyi bi insan. en güzel arabalara binsin istiyorum. çocuğum gibi her şeyin en iyisi onun olsun istiyorum. zalim hayat.

babam romatizma hastasıydı ve sürekli hastaydı. babaannem babama baktığı için* bıçakla evi basmıştı. annem hamileyken yola boydan boya ip çekmiş. takılıp çocuğu düşürsün diye. annem dedeme baba dediğinde baba deme babama diye uyarırmış. amcamın kızıyla yaşıtız beraber oynardık onun bana yaptığı bir şeyi ben ona yapınca amcama şikayet ederdi. o da kızardı bana. babası vefat etmiş küçük bir kızı kendi babasına haksız yere şikayet eden bir kuzenim vardı yani. insan annesinden babasından nasıl görüyorsa öyle davranıyor.
miras olaylarını saymıyorum zaten kendileri şuan milyoner. bizim bir evimiz ve tarlamız vardı. evimizi de yaktılar :))