amerikan güreşi

entry'yi okurken dinleyebileceğiniz bir müzik:

flash tv yayınladığından bu yana hemen her türk gencinin ortak paydası. özellikle kur'an kurslarında oynamaya çalışanlar ve birbirini hastanelik edenler olurdu.

amerikan güreşini izlemeyeli yıllar oldu; çocukluk eğlencesiydi ve çocuklukta kaldı. geçenlerde rocky 3'te hulk hogan sahnesine denk geldiğimde "açayım da eski günleri yad edeyim." dedim. hemen youtube'da john cena'nın maçlarını izledim, oradan edge'e atladım, triple h falan derken the undertaker'da buldum kendimi. undertaker abimizin meşhur zil sesiyle yine tüylerim ürperdi. vallahi çocukluk çok güzelmiş be.

gel gelelim ne saçma şeylerin peşinden koşmuşuz be arkadaş. annemin ve babamın yıllar evvel bana nasıl baktığını anladım resmen. evlatlık muamelesi yapmaları falan, taşlar yeni yeni yerine oturuyor yeminle. kurgu olan, sadece eğlence amaçlı yapılan bir organizasyonun yoluna adamıştık kendimizi. "büyüyünce smackdown'cı olacam" diyen bir arkadaş vardı mahallede, kafayı nasıl kırdığımızı siz düşünün.

her çocukta amerikan güreşinin gerçek olmadığını anlama evresi vardır. o evre her çocuk için acı bir tecrübedir, belki de hayatın ilk sillesidir. ama olsun... biz ki hulk hogan'ın devasalığı karşısında ağzı açık kalmış, john cena'yı gördüğünde "his name isss...." diye evde dolaşmış, the undertaker'ın göz hareketini yapmaya çalışmış, google'da rey mysterio maskesiz araması yapmış çocuklarız. bu organizasyonun gerçek olmadığını anladık ya, bundan sonrası koymaz bize.

bir akrobasi gösterisidir. hayvan gibi de zordur.

"yağğğ gerçek deyil ya hep rol bunlar aslında dövüşemez" diyen bidon göbekliler çoktu eskiden . sonra brock lesnar amerikan güreşinden ufc ye geçti, önüne gelenin ağzını burnunu kırdı, ufc ağır siklet şampiyonu oldu, sesler kesildi.

evet gösteridir ama hayvan gibi hız, güç, kuvvet, atletik kabiliyet ister.

düştüm yine bu bataklığa, kurtulana kadar eski maçları izlemeye devam.