anahtar kaybetme korkusu

bir fobi adı olarak var mı bilemiyorum ama evden çıkmadan evvel her şeyi sık sık kontrol eden çılgınlarda görülür bu. evden çıkmadan en az 4 5 kez kontrol ederler çantalarında mı diye.

genelde yalnız yaşayanların fobisidir. işin ucunda, yorgun argın geldiğin evin kapısında, o saatte çilingir bulma zorluğu var.

anahtar, telefon, cüzdan, dışarıda iken, eğer hepsini çantama almışsam, endişe ve kaygıdan, arada bir karıştırıp bakarım, hala oradalar mı diye. ve bu minik bir sorun gibi gözükse de bir zaman sonra, zihnen sizi yormakta. misal ben telefon çantamda gezemem, elimde olucak yoksa bir yerde düştü mü, bıraktım mı vs vs delice obsesif kaygılar...

küçükken başıma gelmiş olan şey. ha ne mi oldu ? annem, ''aman canım olur öyle şeyler hava da geç oldu şimdi haydi gel çorbanı koydum yarın yeni kilit yaptırıp takarız'' skljdfglhdjflkgh elbette böyle olmadı

ne mi oldu ?

tam alacakaranlık vakti akşam olmasına ramak kalmış. kapıda anneme ''anne anahtarı kaybettim'' dedim. bana ''git tüm bahçeyi (site bahçesi) ara. bulmadan da gelme eve'' yapmıştı...

işte o anda o yaşanan fucked up duygusu berbat sözlük... öyle telefon ışığı cart curt da yok haa sene 1999 falan...

ulen aradım aradııım. en son bir ağacın dibinde bulmuştum da öyle girmiştim eve...

genellikle yedeği olmadığı için yaşanan bir korku hali.

30-35. kere kaybettiğinizde tamamen yokoluyor. sabır.

küçükken eğer anahtarımı kaybedersem evimize hırsızlar, yabancılar girer diye yıllarca gün içinde arada anahtar kontrolü yapmamı sağlamış korkudur. hayır kimsenin anahtarını kaybetmeyeceksin diye bir baskısı da olmadı. böyle bir sonuca varıp da yıllarca bunu yaşamış olmak tuhaflıklarımdan yalnızca biri. şimdi ise çilingirle uğraşmak istememe durumuna evrilmiş korkudur.

bende çok ileri seviyede olan korku. geçen mahallenin anahtarcısı öldü. nereye gideceğimi bilmiyorum, gözüm gibi bakıyorum anahtarıma. kıymetlim!