babamı kaybedeli 7 yıl oldu, acısı hala içimde. annemle aram hiçbir zaman iyi olamadı, gerek benim agresif yapım ve bencilliğimden gerek annemin biraz anlayışsızlığından. ama şu 1 yıldır o kadar çok sevdim ki annemi, onu sevemediğim 27 yılımın acısını alır bu sevgim. onu o kadar iyi anladım ki.
şimdi farkediyorum ki ben 30 yaşıma merdiven dayadım. annem ise orta yaşında ve yaşam döngüsü sırayla giderse bir gün onu da kaybedicem.
onu tanıyamadığım sevemediğim 27 yıla mı yanayım. yerli yersiz yaşadığım şu korkuma mı.
özür dilerim be anne, aynı evde 7 yıl destek olamadım ben sana babamın acısında, hep bencil oldum. hiç anlamadım seni. içim tuz buz oluyor. ya senide erkenden kaybedersem.
babamı bile doğru düzgün tanıyamadım, o hep çalışmakla işle güçle meşguldü.
ya senide yeni yeni tanırken sana bir şey olursa ben ne yaparım?
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"babanın ölümünden sonra anneyi kaybetme korkusu" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim