1.
faşist devletlerin muhalifleri sindirmek için kullandığı, devletin asker, polis, jandarma, istihbarat örgütü ajanları vasıtasıyla gözaltına aldığı insanları öldürüp cenazelerini bile kaybetmeleridir. bu zorla kaybetmeye yine devlet tarafından uygulanan cezasızlık, suçlunun ödüllendirilmesi, ceza veriyormuş gibi gösterilip başka kirli işlerde kullanılması gibi yöntemler eşlik eder.
türkiye cumhuriyeti bu yöntemi en çok kullanan ülkelerden birisidir. kayda geçmiş ilk zorla kaybetme sabahattin ali'nin katlidir. tesadüf eseri cesedi bulunmasaydı chp hükumeti tarafından 1948'de öldürülüşünden bugüne , 74 yıldır kayıp olarak anılacaktı.
zorla kaybetme özellikle 12 eylül'den sonra devletin yaygın olarak kullandığı bir yöntemdi. örneğin öğretmen ali uygur, tutuklandıktan sonra hanefi avcı başkanlığındaki bir polis ekibi tarafından işkencede öldürülmüş, ailesine "biz böyle birini almadık" denilmiş, kendisini gözaltında gören ve öldüğüne tanıklık eden kişilere rağmen varlığı inkar edilmişti. en sonunda "boğularak ölmüş" olduğu söylenen bir kişinin adıyla kimsesizler mezarlığında ceset bulunmuştu. bu cinayeti işleyen hanefi avcı hiçbir ceza almadığı gibi "muteber" bir insan (özellikle de kemalistler çok sever kendisini) olarak torun sevmektedir.
12 eylül'den bu yana, kolluk kuvvetleri ve askerler tarafından zorla kaybedilenlerin sayısı 20bini aşmıştır ve gerçek sayı asla bilinemeyecektir. bu kaybetmelerde rol almış polis ve subayların bir tanesi bile ceza almamış, mızrağın çuvala sığmadığı durumlarda da mahkeme uzatılarak zaman aşımına sokulmuştur.
benzer bir uygulamaya sahne olan arjantin'de, çocukları kaybedilen ve kendilerine "plaza del mayo" anneleri denilen annelerin direnişi sonuç verip katiller ve işkenceciler tutuklanıp yargılandığı halde, ülkemizde arjantin'den esinlenen cumartesi annelerinin gösteri yapması bile yasaklanmıştır. ilk başlarda polis tüm gücüyle saldırır, anneleri, anneanneleri yaşındaki kadınların kafalarını gözlerini dağıtırdı. sonradan, ab'ye gireceğiz diye polis üstlerine salınmadı. en son 2014'te galatasaray'da gördüm anneleri. civarda en az bin polis vardı yine de. zorla kaybedenlerin en ünlüsü olan mehmet ağar, soylu üzerinden gücü yeniden ele geçirince gösteriler tekrar yasaklanmıştır. ama bunların hepsinin cezalandırılacağına dair umudumuz sönmemiştir.
türkiye cumhuriyeti bu yöntemi en çok kullanan ülkelerden birisidir. kayda geçmiş ilk zorla kaybetme sabahattin ali'nin katlidir. tesadüf eseri cesedi bulunmasaydı chp hükumeti tarafından 1948'de öldürülüşünden bugüne , 74 yıldır kayıp olarak anılacaktı.
zorla kaybetme özellikle 12 eylül'den sonra devletin yaygın olarak kullandığı bir yöntemdi. örneğin öğretmen ali uygur, tutuklandıktan sonra hanefi avcı başkanlığındaki bir polis ekibi tarafından işkencede öldürülmüş, ailesine "biz böyle birini almadık" denilmiş, kendisini gözaltında gören ve öldüğüne tanıklık eden kişilere rağmen varlığı inkar edilmişti. en sonunda "boğularak ölmüş" olduğu söylenen bir kişinin adıyla kimsesizler mezarlığında ceset bulunmuştu. bu cinayeti işleyen hanefi avcı hiçbir ceza almadığı gibi "muteber" bir insan (özellikle de kemalistler çok sever kendisini) olarak torun sevmektedir.
12 eylül'den bu yana, kolluk kuvvetleri ve askerler tarafından zorla kaybedilenlerin sayısı 20bini aşmıştır ve gerçek sayı asla bilinemeyecektir. bu kaybetmelerde rol almış polis ve subayların bir tanesi bile ceza almamış, mızrağın çuvala sığmadığı durumlarda da mahkeme uzatılarak zaman aşımına sokulmuştur.
benzer bir uygulamaya sahne olan arjantin'de, çocukları kaybedilen ve kendilerine "plaza del mayo" anneleri denilen annelerin direnişi sonuç verip katiller ve işkenceciler tutuklanıp yargılandığı halde, ülkemizde arjantin'den esinlenen cumartesi annelerinin gösteri yapması bile yasaklanmıştır. ilk başlarda polis tüm gücüyle saldırır, anneleri, anneanneleri yaşındaki kadınların kafalarını gözlerini dağıtırdı. sonradan, ab'ye gireceğiz diye polis üstlerine salınmadı. en son 2014'te galatasaray'da gördüm anneleri. civarda en az bin polis vardı yine de. zorla kaybedenlerin en ünlüsü olan mehmet ağar, soylu üzerinden gücü yeniden ele geçirince gösteriler tekrar yasaklanmıştır. ama bunların hepsinin cezalandırılacağına dair umudumuz sönmemiştir.
devamını gör...