anıların yaralama nedeni

bir daha tekrarlanamayacağı için sanırım.

geçmişe duyulan sonsuz özlem.

kıymetbilmezlik.

tüm şartlar aynı olsa da aynı hissi tekrar yakalayamayacak olmanın farkındalığı. örneğin güzel bir günde çıkıp yeşillik bir yerde kitap okudun. sonraki gün aynı şartları sağla, aynı mekan, aynı saat, aynı hava durumu.. yine de aynı his alınmaz. o an o zamanla bütünleşerek bir hissiyat yakaladı ve o artık geçmişinde kaldı, dönüp baktığında belleğinde böyle bir an var ve ne kadar tekrarlarsan tekrarla eksik şeyler elbet çıkacak. bunu her olaya uyarlayabiliriz. sevgiline ilk sarılmanla ikinci sarılmandaki his aynı değildir. belki ikisi de eşit derecede güzeldir, aynı hisler devam ediyordur ve aranızda hiçbir değişim yoktur ama o an bir kere kazanıldı işte, tekrarlayamazsın o hissi. belki daha güzelini yaşarsın ama o anki hissi tekrarlayamazsın. ve bazen insan ne kadar daha güzelini yaşamış olursa olsun o anda kalmış hissiyatı özler, onu ister ve onu tekrar yaşayamayacağını bilirsin. bu acı verir.

güzel olması sanırım.

onların espirisini yapacak kadar onları evirememek.
espirisini yapmadığım hiç bir kötü anım kalmadı.
her tatsız anı zamanında yaşanır, ağlanır zırlanır
karın ağrısı yaşanır.
bir kaç gün yemeden içmeden kesilir.
ardından o kötü anıdan espiri üretilir.
her dram sonranın komedisi olmaya adaydır.