anısı olan giysiyi bir daha giyememek

çok üzülünen bir gün üzerinde olan tişörtü bir daha giyememektir.

giymek istememiştim. ve bakınca bile canım yanıyordu. (gün güzeldi ama berbat bir anıya dönüşmüştü.)sonra kendime dedim ki "yeter kızım kendine gel. böyle biri yüzünden kıyafete saçma sapan anlamlar yüklemene değmez. giyeceksin. ve gördüğünde aptalca tepki vermeyi keseceksin. hadi göreyim seni." deyip kendimi gazlamıştım (bunu başarma şansını sadece kendime vermişimdir.) ve giydim. tekrardan denk gelince giymeye devam ettim. bakınca gözlerim dolmuyordu artık. bir kıyafetin sıradanlığını yeniden kazanmıştı.
bilmiyorum bazı şeyleri altta bırakmak için bazen üstüne gitmek gerekiyormuş. özel olmasını istemiyorsan anlamını kaybettireceksin. hani bu sevmediğin yerlerde güzel anılar biriktirip artık sevmeye başlamak gibi bir şey olabilir. ve insanın istedikten sonra başaramayacağı bir şey yok. süreç uzun ve zorlu olabilir ama içten çabalar yarıyor en son.
o şeyden kaçmak yerimizde saydırıyor. o yüzden yüzleşmek iyi veya kötü şart. böyle yapa yapa birçok şeyin üstesinden tek başıma geldim.
tek başarmaya çalışanlar varsa umarım onlara yarar. tek olmak şart değil tabi ki. (: