annelerin oğullarına düşkün olma nedeni

bu konuda destan yazılır ama o kadar yazmaya gerek yok.

çağdaş yazarlardan ayşe kulin bile, hüzün/ dürbünümde kırk sene kitabında dört oğlu için şey diyor, ''hiçbir oğlumu, en çirkin, en ergen haliyle bile dünyadaki hiçbir kıza değişmem.''

bazı anneleri anlamak zor, babaları da.

cinsiyet partisinde bile kızı olduğunu öğrenince üzülen oflayan çok anne baba gördüm.

muhayyilemden uydurmuyorum.*

t/ ebeveynlerin erkek çocuk düşkünlüğü hakkında fikir belirtilen başlık.

of! bu konu beni çok yoruyor. bilinçsiz annelerin içindeki boşlukların tamamını karşı cins olan oğluyla dolduruyor çünkü hemcinsi her zaman karşı taraftır içgüdüsel rekabet var yani.
kısaca bu. hormonal bunlar.

atalardan kalma bir şey olduğunu düşünmüyorum. kız çocukları önemsenmezdi eskiden o hesap. oysa hem kız hem erkek senin evladın. erkek doğurunca ayrı bir madalya verilmiyor.

onları her zaman küçük prensleri olarak görmeleri olabilir.bnim annem de küçüklüğümden beri gelir bni hep "senin kokun aha burda" deyip ensemden öper.allah huzurlu,mutlu,sağlıklı ömürler versin insallah canım annem benim.

annemle olan ilşkimin çürüteceği başlıktır. annemle hiç anlaşamıyorum açıkçası. aslında ben pek kimseyle anlaşamıyorum

erkek olması yetiyor. üzücü bir durum.

pratik yaşamda penis ikamesi olarak kullanma içgüdüsü.

(bkz: elektra kompleksi)

bazi anneler erkek evlatlara fazla manalar yukleyebiliyor mesela benim annemin ölen cocugundan sonra abim dogdugu icin onun hep ustune titremistir ama genelinde bi nedeni yok bana kalirsa. cunku neden yok* hicbir sey olmasada duskunler. bu kotu bisey degil elbet ama olay evlat kayirmaciliga girdiginde ya da senin ulasmak icin canla basla ugrastigin seylere sirf cinsiyetinden dolayi onlarin cabucak ulasmasi koymuyoda degil

eskiden sigorta şirketleri yokmuş şimdilerde gereksiz

bence kadın eşinden göremediği her şeyi oğlundan bekliyor ve o şekilde eğitiyor. buda birbirine bağımlı iki insanın oluşmasını sağlıyor. bir süre sonra oğlan bi kızla tanışınca annenin öğrettiklerini çocuk kıza yapmaya başlıyor ve anne gene ilgisiz kalıyor. buda kıskançlığın fitilini ateşliyor ve evren bir kaynana daha kazanıyor.(bu kıskanç kaynanalar için geçerli hepsini bir tutamayız lafım meclisten dışarı)

kocalarından beklediği ilgi ve sevgiyi göremeyen kadınların zamanla abartarak yaptığı eylemi tanımlamak için açılmış olan başlıktır.

amerikalı antropolog carol delaney seksenli yıllarda türkiye'nin doğusunda bir köyde yaptığı etnografik çalışması tohum ve toprak'ta kadının, varoluşunu doğduğu evde babasının, evlendiğinde eşinin ve eşini kaybedeceği gelecekte de erkek evladının gölgesinde şekillendirdiği minvalinde bir çıkarımı vardır. çalışmanın yapıldığı tarihte olduğu gibi günümüzde de -istisnalar elbette var- özellikle ekonomik bağımsızlığını elde edememiş kadının bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde bu çıkarımı olumlayan eylem ve söylem pratiklerine sahip olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır.