yazarların oğullarına verecekleri tavsiyeler

kız kaçıram falan deme öperim.

annenizi üzmeyin

adını abdülhey koyduktan sonra tavsiyeye ihtiyacı olmayacak.

annenin yanına git yavrum.

erkek çocuğum olsa ışıklarda cam sildiririm diye daha önce demiştim.

sana yapılmasını istemediğin şeyi sende başkasına yapma.

lutfen dunyaya geleyim deme

ben babamdan sağlam dayak ve asagilama yiyerek büyüdüm bu yüzden 20 li yaşlarıma kadar ozguvenim oturmadı, karşı cinsle aram rezildi çünkü cekingendim, çok öfkeli ve çok kavgacıydim bu yüzden okuldan alındım liseyi dışardan okudum, pek çok psikolojik problemle uğraştım kimliğimi bulmam ve karakterimin oturması çok uzun yıllarımı aldi çünkü tamir etmem gereken çok problemim vardı.
bizim kültürümüzde aile ile her bakımdan içli dışlı olma olduğu için pozitif veya negatif yönlerini de diğer kültürlere göre çok ekstrem yaşıyoruz.
benim babam polisti, atış eğitmeniydi özel birliklere milletvekillerine polislere vs atış teknikleri eğitimi verirdi. ve çok çabuk sinirlenen ve deli bir adamdı. düşünün terörist dolu bir dağa belinde 14 lu tabanca ile giden bir karakter. ki emniyette lakabı da deliydi zaten.
böyle bir adamın çocuk yetistirdigini düşünün, insanlarla konuşarak derdini çözmeyi, eğer bir sıkıntın varsa bunu zorbalık ile cozmemeyi gerekli mercilere basvurabilme yetisini, karşı cinse nasıl davranması gerektiği, en temel insan mubaseretlerini ben sil baştan kendim oluşturmaya çalıştım yıllar boyunca.
kendi oğluma yapacağım en büyük iyilik de babamdan gördüklerimi yapmamak ve erkek olmanın cesur olmanın insanlara saldırgan olmakla ilgili bir şey olmadığını sükunet ve sakinligin onun hayatta en büyük silahı olacağını tavsiye vermek olurdu.