anneliğe has keyifler

hazırladığı nefis kahvaltıyı bitiren uzaktan derse giden çocukların, yalanıp yutulmuş boş tabaklarını toplamak.

çocukların öğlen uykusuna yattığı ve düşünülenden daha uzun süre uyuduğu o güzel saatlerde evin içindeki sessizliği dinlemek.

büyümüş hallerini hayal ettiğinden daha mutlu anları büyüdüklerinde yaşatmaları. iyi ki doğmuşlar kuzularım benim.

çocuğu çağırıp çocuk efendim dedikten sonra bir şey dememek.

bir insanın dünyada en çok sizi ve sizin kokunuzu sevmesi.

anne değilim bir fikrim yok kusura bakmayın. evlatlarla ilgili gurur verici meseleler olsa gerek.

gitar çalmasını dinlemek. akşamları balkonda çalıyor bazen, sanki canlı müzikli bi cafede oturuyormuşuz gibi oluyor. mutlu oluyor insan. kocaman delikanlı olmuş, bakıyorsun, gurur duyuyorsun...

öf. birbirlerini pışpışlamışlar yine. dünyanın en zor mesleği rerörerö.

babalığa yakışacak adamı bulduğum zaman tatmak istediğim keyiflerdir.

her gün size özel resimler çizen birinin olması. dün küçük oğluma* okula geç kalmasın diye biraz yüksek bir sesle "çabuk ol hadi" dedim diye üzüldüğümü düşünmüş, okulda "anneme özel hediye" başlıklı şu resmi çizmiş. aşağılarda minicik çocuk ve anne var, çocuk annesine çiçek veriyormuş. ya ama ben bu kadar yumuşak kalpli bir çocuğu hak edecek ne yaptım acaba bilmiyorum ama çok seviyorum çok, tarifi imkansız duygular yaşatıyor bana...*

benim gibi 1 oglu olmasi.

genc kizlarin masallahi femboylarin insallahi.

minicik bedeniyle göğsümde der top yatıp huzurla uyuduğunu görmek. kokusunu içime çekmek.