annenin menopoza girmesi

kendisinin zamanında bizim "ergenlik" dönemindeki inişli çıkışlı hallerimize, nasıl katlandıysa, bizim de onun bu dönemine katlanmamız icap eden, bir döneme girmiş olması durumu.
geçicidir, az sabır.

kaçacak delik aratacak, iğrenç bir durumdur. süreç kişinin karakterinden karakterine göre değişiklik gösterir. bu süreçte her kadın lanet, sinirli ve huzursuz olmayabilir ama mizacı zaten sorunlu ve problematik olan kadınlardan uzak durulması gerekiyor. menopoz'un en kötü yanı; asla ne zaman biteceğini bilmiyor olmanızdır. süreç ne zaman geçer, nasıl biter asla ön göremiyorsunuz. şahsen benim annem 10 yıla yakındır bu sürecin içerisinde ve evde kan kusuyoruz.

annem mizaç olarak zaten problemli bir kadın. şiddetli seviyede narsist ve normal şartlarda zaten davranış bozukluğu var. bu sürece girdikten sonra daha freni tutulamaz bir hal aldı. pandemiden önce 9-7 çalışıyordu. bu sebeple herkes birbirini sadece akşam, belirli saatlerde görüyordu. tam olarak bu yüzden, orantısız davranışları ve yaklaşımındaki bozukluk çok problem olmuyordu. ya eve geç geliyordum ya da kapatıp kapımı odamda takılıyordum. ne zaman pandemi patladı ve emekli olmaya karar verdi. cehennem aşağı yukarı nasıl bir şey öğrenmeye başladığımız sürecin başı tam olarak bu oldu.

7/24 problemli bir insanla aynı evde yaşamak inanılmaz zor. psikolojik problemi olan bir insanın menopoz süreci ağır oluyor.
son 7 yıldır evde vakit geçirmemek için yapmadığım şey kalmadı özellikle pandemi döneminde, zorunlu olarak eve tıkıldığımız zamanlar boyunca cinnetin eşiğini dahi geçmiştim.

işin komik yanı; babamda andropoz'a girdi. onunda karakterinde ultra uç değişimler başladı. ikisi de gergin, ağızlarının ayarı yok, narsistik bozuklukları iyice bilendi ve arş'a çıktı.. bu arada, babamda güçlü narsistlerden biridir, annemle evliliği tam bir ego savaşıdır. kendi egosuna olan düşkünlüğü öyle bir seviyede ki söylediğinin dışında hareket ettiğinizde, kontrolünü kaybediyor. maalesef, ikisiyle büyüdüm ve ikisini de tek evlat olarak bu süreçte dahi gögüsleyen benim. işin sadece iyi yanı; aşırı güçlü, ön görülü, baskın bir kadın haline geldim. böyle insanlarla büyüdüğüm için, dışarıda ki problemli insanlardan korkup, çekinmiyorum. en problemli sayılabilecek örneklerden ikisi benim ebeveynlerim çünkü. onlarla baş edebiliyorum ve bunca problemli davranışlarının içerisinde, hayatta kalabildim. dolayısıyla dışarıda ki kimse bana tehdit, korku unsuru gibi gelmiyor. insanın kendi ailesine açtığı savaştan daha büyüğü olamaz çünkü. kendi ailemle savaşarak büyüdüm, dışarıdaki insanlardan mı korkacağım?

aksine benim güçlü ve baskın olmam hayatımdaki çoğu erkeği korkuttu bu zamana kadar. yaradılışımda bir alfalık var ve ebeveynlerim sebebiyle yıllar boyunca bu daha sivrildi. yine de
ekonomik şartlar el verse, anında evi ayıracağım ve uzun süre bir daha geri uğramayacağım. arada bir telefonla arar, hatırlarını sorarım çünkü başka türlü kendinizi psikolojik açıdan koruma şansınız olmuyor. huzursuzlukları ister istemez size de bulaşıp, modunuzu düşürüyor çünkü.

söyleyebileceğim tek şey: ebeveynleriniz bu sürece girmeden, evinizi- yolunuzu ayırın. çok saçma sapan şeyler yaşıyorsunuz. hepsi gerçekten bu süreçte tam olarak kafayı yiyiyor çünkü.