ansızın gözlerinin dolması

yıllarca hiç ağlayamayan bir insan olan benim son iki yıldır çok yaşadığım durumdur. birikimi atıyorum sanırım ama çok da yersiz doluyor bazen, kızıyorum kendime.

aslında ansızın dolmaz ama ansızın doluyormuş hissi verir.

süregelmiş acıların, özlemlerin, hasretlerin; yaşan(a)mamış hayallerin, iç burkan anımsamaların dışavurumudur.
genellikle bilinçsizce, çok normal bi şeymiş gibi gerçekleşir. hatta bazen o kadar olağan olur ki, gözlerinizin dolduğunu ve peşinen aktığını elinize damlayan gözyaşından anlarsınız**.

olur olmadık yerde yerli yersiz duygu seli bazı duyguların bastırılması ile kendini gösterir, geçmiş olsun.

gözünden o yaş damlamasın diye kendini sıkman p burnundaki oluşan acı

tam o anı yalayanın iç sesi;
salak niye ağlıyorsun,
salak niye gözlerin doldu,
saçmalama kendine gel...

ansızın değil bir olayın sonucunda yaşanıyor genelde, yani en azından benim yaşadığım bu.
boğazın düğümlenir, şakakların patlayacak gibi olur. kalbin şişer ama istemezsin o yaş düşsün gözlerinden.
serde var ya hani erkeklik düşmemeli o yaşlar, dik durmalısın ağlamak yakışmaz ya hani eşek kadar adam olmuşsun.
bir salsan kendini açılan baraj kapakları gibi ne varsa akacak, yine de direnç var aklın bir köşesinde düşmedi o yaşlar. aferin lan başardın, gözünden yaş düşmedi ama içinde birini öldürdün.

mümkündür ancak yine de bir birikmişlik göstergesidir, halının altına süpürmemek gerekir.

çok olur.

o an sızın gözlerim

dünyadaki en kötü şeyi sanırım duygulandığında kendini zorlamana rağmen tutamamak, ansızın doluyor genelde.

hiç kurumaması...