hayatın gözlerinin önünden bir film şeridi gibi geçmesi

ölürken yaşanacağı iddia edilen olay.
bu mesele nerden çıktı kim uydurdu gerçek mi merak konusudur.
eğer doğruysa bunu yaşayan herkes öldüğü için hiçbiri bize anlatamazdı. en fazla ölümden dönünce yaşanan bir şey olabilir diye düşünüyorum.

bir ölüm anında ya da ölüm tehlikesi atlatıldığında beyin kendini yaşatabilmek için vücuttaki tüm kan ve oksijeni kendine çeker. o kadar yoğun bir şekilde kendini besler ki bu kan beynimizin tat, koku, mutluluk, üzüntü, hafıza gibi tüm bölgelerini aynı anda aktive eder. bu sayede bugüne kadar yaşadığımız her an her duyu her zevk birkaç dakikalığına da olsa gözümüzün önünden geçer.

üç gün önce birçok araştırmacının(içlerinde türk doktor da var) ortak yayınladığı makaleye göre bu durum gerçekmiş.

bildiğimiz kadarıyla ölüm anı sıfır noktasıysa ona en yakın ikinci basamak uyku evreleri, birinci basamak ise kalbin durması. kalp durmasından sonra nadir de olsa tekrar hayata dönüş durumları yaşanabilir buna da near-death experience veya ölüme yakın deneyimler deriz. hayvanlarda yapılan deneylerde ölüm anında beyinde gerçekleşen aktiviteler hipoaktif bi reaksiyon gösteriyor, yani olması gerekenden çok daha az eylemler. bu da selebral kan akışının kesilmesinden kaynaklı. fakat üç gün önce yayınlanan bu makale, bu bilgilerimizi tekrar sorgulamamıza neden oluyor: ölümün insan için uykudan hiçbir farkı yok.

87 yaşında, ölmek üzere olan bir erkeğin rızasıyla gerçekleşen eeg kayıtları ve diğer birçok raporda, kalp durması yaşanmadan öncesi, anı ve sonrası kaydedilmiştir. hasta ne zaman öleceğini bilmemekle birlikte(acil servise kendisi başvurmuş) kalp durması esnasında hangi bilgilerin inceleneceğini de bilmiyordu. ayrıca hastanın ailesi de resüsitasyon yapılmamasına karar vermiştir. kaynak link aşağıda.
hastanın kalbi durmadan yaklaşık 15 saniye öncesinde başlayan dar ve geniş bantlarda gama aktivitesinde mutlak güç artışı ve teta gücünde azalma görülmüştür. kalp durması sonrasında ise delta, beta, alfa ve gama gücü azalmış, ancak interiktal aralığa kıyasla daha yüksek bir nispi gama gücü yüzdesi gözlenmiştir. peki bu ne anlama geliyor? bu reaksiyonları ölüm dışında deneyimlediğimiz bir an var mı? makalede bu soruya da cevap var fakat bu soru, ahiret inancını da sorgulamaya sebep olabilir nitekim ölüm, hayat boyunca deneyimlediğimiz hiçbir şey ile aynı olmamalı ki, başka bir kapıya açılsın. fakat deneye göre böyle bir şey olmuyor. beyindeki elektrik dalgalanmaları sanki rüya görüyormuşçasına davranıyor. sanki maziye dair bir şeyleri hatırlamak için yaptığımız beyinsel aktiviteler gibi(aslında gibisi fazla) hafıza hatırlamaları yapıyor, neredeyse her gün deneyimlediğimiz rüya görme, halüsinasyon görme ve/veya meditasyon anında ve/veya bir iş/eyleme konsantrasyon halinde beynin verdiği geçici işlemler ile birebir aynı işlemleri ölüm anında da veriyor. yani evet, ölümden onbeş saniye kadar önce başlayan ve ölümden birkaç saniye* sonra son bulan bir "hatıraları deşme" veya "olup biten her şeyi son kez sorgulama" seansı yaşanıyor. araştırmacılar bununla yetinmemiş, tersine mühendislik yaparak kalp durması anında kalpte ve beyinde yaşanan olayları geri çevirmeye ve ölmek üzere olan birini nasıl yaşatabiliriz'e cevap aramaya teorik olarak devam etmişlerdir fakat hastanın yakınları resüsitasyon istemediği için hasta üzerinde daha fazla inceleme yapılamamış.

son olarak; hayvanın beyni ile insan beyninde yapılan gözlemlerin farklı olması, ölümün uyku gibi bi deneyim olması, insanın bir süre sonra tekrar dirileceği anlamına da gelebilir, ölümün bilinçli bir varlık için hiçlikle eşdeğer olduğu, her gece deneyimlediği uykudan farksız olduğu anlamına da gelebilir. bu makalenin sadece bir hasta üzerinden yapılan çıkarımlar olduğunu, öncesinde ölmek üzere olan birinin beyninde gerçekleşen elektriksel dalgalanmaların yeterince incelenemediğini, makaleyi yayınlayan yedi farklı kurumun bundan sonra daha fazla deney ve gözlem yapacağını hatırlatalım.

kaynak

filmi 9-10 yaşları arasında tutup makasla keserim.

filmin final bölümü porno film tadinda oldugu kesin.

alay edilecek bir şey değildir tabi.
aort damarım tıkanıp, emboli geçirdiğimde yoğun bakım süreci başlayana kadar tam olarak hayatım film şeridi gibi geçmişti.
insan artık pes ediyor ve ölüme yürüyor. çok başka bir deneyimdi bana göre.