ant

ömer seyfettin in ilk okuduğum hikayesi. bizim gibi doksanlı yıllar çocukları için bir travma hikayesi bu.
bir de mahallede büyümüş çocuklar için bir gercekligi var . gerçekten elimizi kesip parmağımızı kan kardeşiyiz derdik.
çocukluk işte. tabi bu olay bu hikayeden önce miydi sonra miydi onu hatırlayamadım. çünkü insanın mistik gibi bir kan kardeşi olacak ya da insan mıstık gibi kan kardeş olmalı mıydı.

ant mı and mı.