1.
genel tanımıyla kişinin vücudundaki herhangi bir uzvu kendine aitmiş gibi hissedememesi, o uzuvdan rahatsız olması anlamına gelen ve temelde neyin sebep olduğunun bilinmediği psikolojik rahatsızlık.
bu sendroma sahip hastalar vücutlarına ait hissetmedikleri uzvun onları fiziksel olarak çirkin veya fiziksel engelliymiş gibi gösterdiğini düşünürler. psikologların/psikiyatrların görüşlerine göre çocukluk travmaları, takıntılı ruh halleri ya da direkt olarak beyindeki vücudun bütünlüğüne dair olan algıların, gerçek vücut bütünlüğüyle uyuşmamasından kaynaklanıyor.
hasta bedenindeki hangi bölgenin ona ait olmadığına net bir şekilde ifade edebiliyor, hatta "bakın, işte burası" diye gösterebiliyor fakat bunu diğer insanlarla konuşmak, sorunu onlarla paylaşmak konusunda oldukça zorlanıyor.
apotemnophilia uzmanlarından richard bruno'ya göre; fiziksel engelli çocuklara gösterilen ilgi, sendromlu hastaların hoşuna gidiyor. bu da onlarda sendroma yol açıyor.
••
kadın hastalardan biri "bu bacaklar bana ait değil, onları kesin, yanlış bedende hapsolmuş gibiyim!" minvalindeki sözlerle bacaklarından yana olan rahatsızlığı ifade ediyor. bacağına o kadar çok zarar veriyor ki; eninde sonunda doktorlar onu kesmeyi kabul ediyorlar ve kadın ameliyattan sonra kendini eskiye oranla daha iyi, özgüvenli hissettiğini söylüyor.
••
verdiğim örnekten de anlaşılacağı üzere, hasta rahatsızlığını duyduğu uzvun yok edilmesi için elinden geleni yapıyor. aksi gibi neden istemediğini kendisi de tam anlamıyla bilmiyor.
bu sendroma sahip hastalar vücutlarına ait hissetmedikleri uzvun onları fiziksel olarak çirkin veya fiziksel engelliymiş gibi gösterdiğini düşünürler. psikologların/psikiyatrların görüşlerine göre çocukluk travmaları, takıntılı ruh halleri ya da direkt olarak beyindeki vücudun bütünlüğüne dair olan algıların, gerçek vücut bütünlüğüyle uyuşmamasından kaynaklanıyor.
hasta bedenindeki hangi bölgenin ona ait olmadığına net bir şekilde ifade edebiliyor, hatta "bakın, işte burası" diye gösterebiliyor fakat bunu diğer insanlarla konuşmak, sorunu onlarla paylaşmak konusunda oldukça zorlanıyor.
apotemnophilia uzmanlarından richard bruno'ya göre; fiziksel engelli çocuklara gösterilen ilgi, sendromlu hastaların hoşuna gidiyor. bu da onlarda sendroma yol açıyor.
••
kadın hastalardan biri "bu bacaklar bana ait değil, onları kesin, yanlış bedende hapsolmuş gibiyim!" minvalindeki sözlerle bacaklarından yana olan rahatsızlığı ifade ediyor. bacağına o kadar çok zarar veriyor ki; eninde sonunda doktorlar onu kesmeyi kabul ediyorlar ve kadın ameliyattan sonra kendini eskiye oranla daha iyi, özgüvenli hissettiğini söylüyor.
••
verdiğim örnekten de anlaşılacağı üzere, hasta rahatsızlığını duyduğu uzvun yok edilmesi için elinden geleni yapıyor. aksi gibi neden istemediğini kendisi de tam anlamıyla bilmiyor.
devamını gör...