arjen ari

"ji çiyayê tûjik -ku
bi çil qevzî çilçav-
ji te re anîme ev çeng av.
ka vexwe heyrano,
tu tî yî, tu tî!
û tu birîndar î jî.

heyy
raaa
nooo..."

dizelerinin sahibi büyük kürt şair.

kendisi ile aynı yerde doğmuş olmaktan hep yersiz bir gurur duydum.

ölümünden önce onu tanıyamadığım için, ilk kez yüzünü ölüm haberi verilince tv ekranında gördüğüm için hep buruk kalıcak içim.

şiir nedir bilmesem de o zamanlar, nasıl okunur, ne yapılır şiirle bilmesem de yüzünden bile bir şeyler anlatmaya çalıştığı çok aşikardı.

sonra onu okumaya başladım. işte o zaman onun için yas tutmaya başladım. ona borçlu olduğum geç kalınmış yasımı tutmaya başladım.

ölümünden sonra ona benzemeye çalışanlar oldu. onu tarzında yazanlar yüzünü onun hüzünlü yüzüne benzetmeye çalışanlar oldu ama nafile.

o, öpücükler gömdüm bir vadiye dese de ben arjen ari'yi gömdüm aynı vadiye. cenazesiz ve kefensiz. çünkü ölümün çok yersizdi. buna hakkın yoktu.

"... savaştadır şimdi benim gibi şiir
ne zaman süzerseniz kavramları kandan
acılardan mısralar, matemlerden dörtlükler
o zaman okuyun bu şiirimi
o zaman aşk sızacak bu şiirimden…"