arkadaşsızlık

bir seçim değil daha çok şans faktöründen kaynaklanan durum. kiminin fazla sayıda kiminin yalnızca birkaç sayıda arkadaşı olur bu durum kişinin karakterine göre değişir ama hiç sayıda olması yaşadığı çevre, karşısına kafa yapısı uyan insanların çıkmaması, sosyalleşmek için uygun ortam bulamama gibi kişinin elinde olmayan durumlardan kaynaklanır.

arkadaş dediğin 3 ü 5 i geçmez geçiyorsa arkadaş değildir onlar.

çocukluk arkadaşlarımla bir şekilde ayrı yollara savruldum. aslında çoğu birbiriyle görüşüyor ama ben yokum hiçbir ortamda.

liseden kala kala 4 kız arkadaşım kaldı, ben aramasam beni arayıp sormayan.

üniversiteden sadece bir tane kız arkadaşım var, mezuniyet sonrası kaderimiz aynı çizildi galiba bir onunla sık sık görüşürüz.

mezun oldum, şehir değiştirdim. ama 2017 yılında beri tek bir arkadaş edinemedim.

elimden geldiğince insanları arayıp sordum elbette. ama hiç dönüş alamadım. galiba kötü biriyim.

ölücem arkadaşsızlıktan.

bazen çok canımı sıkan durum. bu arada arkadaş olmak isteyen yazabilir

yalnizlik lvl 1932992 olmus

insanların asosyal olması durumuna denir. ergenlik veya farklı travmatik olaylar yüzünden gelişebilir. kişinin bulunduğu ortama alışamaması da aynı şekilde bu durumu tetikleyebilir.

bazen sıkıcı olsa da artı yanları da oluyor. paramız cebimize kalıyo

zor. çok zor. bayağı zor

layık görmek zor ya. bu kadar kriter, bu kadar seçicilik, bu kadar özen, titizlik vs. insanlar alışmamış bunlara.
çok yüzeyseller öyle kabul görmüşler, ondan sonrasın da insani bir değer veriyorum ilk kez gördüğü için şaşırıp kalıyor. sonra diğer insanların ilişkilerini sorguluyorum. bu kadar yoklukla nasıl bir ilişki kurulur, nasıl ilerlenir, varlığı nasıl sağlanır?..
o sorgulamadan sonra "aman bir onları düşünmem eksikti zaten. kendi kendilerini düşünmüyorlar bana ne. ben hayvanları bitkileri düşüneceğim, onların az düşüneni var bu insanlardan daha çok hak ediyorlar bence." deyip bırakıyorum. belli bir yaştan sonra kişi kendi sorumluluğunu almayı öğrenmeli. öğreten yoksa kendin varsın öğret kendine?
kaç yaşına gelmiş aptalca dertlere giriyor. "basit şeylerin önünü veya arkasını düşünecek kadar da mı yok?" desem suçlu çıkarım.
o yüzden insan yok, kafa rahatlığı, huzur, sakinlik, güzel enerji var...
benim dertlerim bir de yüzlercesinden sadece küçük birini desem kimya, fizik, matematik karma bir problem vermiş gibi olacağım önüne. sonra beyinden dumanlar? daha soruyu gördü anlamadı bile. çok hassaslar kıyamıyorum. (:

kimi zaman iyidir. kimi zaman ise berbat. insanın her derdini veya sırrını anlatacağı bir arkadaşı olmalı. hatta aranız sonradan bozulsa bile, o olan biten herşeyi saklayacak arkadaşı olmalı.
zaten senden duyduğunu birine anlatan kişi, arkadaşınız değildir.