artık iyi şairlerin çıkmaması

iyi şairler öldüler çünkü! artık şiir okunduğundan bile şüpheliyim gerçi, bu memleket bir nazım hikmet' i daha çıkaramaz, kaldıramaz çünkü. şiir öldü çünkü.

dertlerin aşırı birikmesi sonucu, şiir yazacak dermanın kalmaması sonucu oluşan durum..

ayrıca tüm kelime ve duyguların içi boşaltılmış iken bunları şiire çevirip hislere dokunacak çok az insan kalmıştır..

globalleşme ile gelişen bireysellik kavramından ötürüdür.

örnek verilen nazım hikmet, kuvayi milliye destanı'nı yazdı. onlarca senaryo, onlarca şiir, şiirler de öyle içi boş aşkım, canım, sevgilim mecnun gibi seviyorum seni ehü ehü tarzında değildi.

globalleşmeyle beraber geleneklerimizi, kültürümüzü kaybettik. iki like uğruna yaşadığımız toplumun gerçeklerini göz ardı ettik. merakımızı kaybettik ve en önemlisi türklüğümüzü kaybettik. kendi vatanına arkasına dönen şair olamaz.

evet şiir evrenseldir. fakat evrensel diye diye sadece basit duyguların evrensel olduğunu zannettik zaman içinde. böyle bir ortamda da artık herkesin yaşayabildiği duygular bir anlam ifade etmemeye başladı.

çünkü yaratıcılık denen şey yok denecek kadar azaldı. özgün bir bakış açısı sunmak imkansız gibi. istemesen bile başka bir şiirden arak yapmış gibi oluyorsun. tüm şiir unsurları milyonlarca kez kullanılmış.farklı bir yönelim, farklı ögeler seçimi tasarlamak çok güç.

herkes şiiri kafiye sanıyor bir kaç saçma kelime yazarlar sonra ben şiir yazıyorum şair olmalıyım diyorlar ardından da kendilerine inanıyorlar

hem şiir yazacak kadar dolu dolu hissin hem de şiir yazacak kadar zamanın olmamasından kaynaklıdır.

iyi şair çıkmaması değil. içini döken insanların ''edebiyat yapma'' denerek susturulması ve dinlenilmemesi olayıdır. geçmiş zamanlarda, teknoloji bu kadar ilerlememişken; birinin dediği saniyesinde yüzlere binlere ulaşmıyorken değerliydi bunlar. özgünlük, tek olmak ve bunları yapabilme şansı. imkan meseleseydi, oturup bunları yazmak, bastırmak, dağıtmak. çoğu edebiyatçının da değeri öldükten sonra anlaşılırdı zaten. öldüklerinde bulunacak yazıları, defterleri olurdu çünkü.

şu an herkes elini atıp kelimelerce yazı dökebiliyor internette açıp okumuyoruz ki. ne bloglar ne sayfalar var. ne şairler yazarlar var aslında ismini ezbere bilip ''bir daha böylesi gelmez'' dediklerimize taş çıkartacak. bir daha gelemeyecekler'in çünküsü bir daha öyle yetenekliler gelmez değil; bir daha öyle yeteneklilerin öne çıkacağı ortam gelmez.

iyi şairler ve yazarlar var fakat onların diğer insanlardan farkları yok artık. sesi güzel diye 1 milyon takipçisi olan birinin yazdığı 3 satırlık, edebiyattan şiirden uzak metni şiir diye okutup, zengin diye yazma becerisinden uzak insanların kitaplarını basan bir mecraya dönerse edebiyat ve kitapçılık; sen tabii ki görmeyeceksin edebiyattan inciler dizen, gökten yerden kafiyeler betimlemer çıkartıp bunları sadece 30-40 kişinin okuduğu gördüğü mecralarında paylaşan insanların eserlerini. sonra da iyi şairler çıkmıyor diyoruz. çıkmıyor mu yoksa görmüyor muyuz, aradaki farkı ayıralım lütfen.

yazan ve yazmaya devam eden nice kişinin şevkini ve hevesini kırar bu cümleler. çok yetenekliler geldi geçti, daha yetenekliler de gelip geçecekler. daha iyi olmayacak diye bir şey yok. günün şartları değişiyor, maalesef hiçbirimizi vapurda martılara simit atarken düşünmeyecek insanlar, galataya bakıp iç geçirirken ya da göğe bakıp şarabınızdan yudum alırken düşlemeyecekler bizleri. artık hangi döneme hayransanız. ama yine de okuyacaklar ve görecekler. hissettirmek önemlidir benim için, 1300'lerde de hissettirmekti mesela 1800'lerde de. şimdi de öyle. iyi şair olmak, isminizin ezberlenmesi veya kitaplarınızı yok satması değildir zaten. okuduğunuz kişi sizi anlıyorsa mısranızda şairsinizdir, eğer sizinle ağlıyorsa da iyi bir şair olursunuz.

iyi kelimeleri yan yana dizemiyorsak bir anlamımız kalmamış artık diyorum. belki de derin denizdeki inci ve türevleri henüz sedeflenmeyi bitirememiştir.bekleyelim.

şiir seven bir nesil göremiyorum ne yazık ki
insanlar eskiden gazetelere dergilere hatta yarışmalara katılıyormuş
ödül ise o gazete veya dergide şiirinin altında sadece adı ve soyadı olması.
günümüz şartları farklı youtuber tiktoker lar var.

belki de her şeyi anlattılar diye iyi şair oldu adları. ve aynı şeyleri yazanlara buna benzer bir söz vardı deyip de okumadığımız için başka şairler çıkmadı.

katılmadığımdır.

normal sözlük yazarlarının şiirleri başlığındaki şiirlerime bakarsanız ne kadar iyi bir şair olduğumu görebilirsiniz.

nazım diyorsun. adamın değerini yaşarken bilmemişler.
zamanı gelsin şu an yazan yazarları iyi şair diye anarız. dur 20-30 sene geçsin.

yazdıgım her şeyi çöpe attıgımdan..
hayır burada yazıyorum ondan görmüyorsunuz.
kitap çıkarsam daha iyi olurdu tabii.

hmm bir bakalım:
(bkz: şükrü erbaş)
(bkz: ismet özel)
(bkz: birhan keskin)
(bkz: ah muhsin ünlü)*
(bkz: sezai karakoç)*
(bkz: didem madak)*

iyi şair kalmadı yahu!

ki benim güncel şiir/şair kültürüm yeterince iyi değildir. arkadaşlar geçiniz bu şiir öldü triplerini, canım sıkılmaya başladı çünkü. en fazla siz ölürsünüz*, şiire bi' zıkkım olmaz. tşk.

bazı insanlar başarıya öldükten sonra ulaşır.
benden âla şair yoktur belki bu dünyada, öldüğümde anlayacağız artık. sağda solda insanların karşısına çıkacak bir kaç dize, "ulan" ben diyeceksin "ne güzel yazmış. tam da seni anlatmış, tam da sana anlatmış.

şair, ressam gibi bazı sanatçıların yaşarken kıymetinin bilinmediğini düşünüyorum. bunu düşünmek için yeterli geçerli sebebim de var.

belki bundan 50 sene önce de sözlük diye bir şey olsaydı, bu başlık açılacaktı. belki bundan 50 sene sonra, bugünün şairlerini anıp artık iyi şairlerin çıkmaması başlığında yardırırız...

belki de eski iyi şairlerin eserlerine ezdiriyoruzdur yenilerinkini. denk gelmiyordur bu yüzden

şiir giz meselesiydi; şairin içindeki iz meselesiydi.. biten bitti. ne izi kaldı ne gizi. bugün okunanlar dünün gizleri.

çıksa da kaçınız okuyor?

şiir yazan çıkıyor da şiir okuyan kaldı mı?