artık sebzelerin hepsinin kısır kedi gibi olması

sebzeden kastım, biber, patlıcan, hıyar, domates, kabak gibi gerçekte meyve olan ama ağız alışkanlığı sebze dediğimiz nesneler. bunların hepsinin içinde bitkinin neslini devam ettirmek için ürettiği çekirdekler bulunur. hatta türküsü bile vardır: domatesin çekirdeği, kırmızı kırmızı şeklinde. gel gör ki bu çekirdeklerin çimlenme özelliği yoktur. meyvenin ortasında öyle saf saf durur o tohumsu şeyler ve işte bir tohum, bunu kurutayım, gelecek bahar toprağa gömeyim de dizi dizi hıyarım olsun derseniz ne yazık ki hüsrana uğrarsınız. o domatesi veren bitki, tohumu fide haline gelir gelmez yapılan bir hormon tedavisi, bir kısırlaştırma işlemiyle kısırlaştırılır ve tohumu olan ama çimlenmeyen, yani doğuramayan meyve verir. tıpkı bencil isteklerimiz yüzünden (ve bunu ömürlerini uzatıyor biz onların olm diyerek) kukusunu patlattığımız ve anne olmasına engel olduğumuz dişi ve toplarını aldırıp karı kız peşinde dolaşmasına engel olduğunuz dişi kediler gibi yani.

kısır kediler kusurlu değildir. arada bağıntı kurmak akla zarardır.

tohum borsasında tekel olmak isteyen başta israil olmak üzere çeşitli ülkelerin yaptığıdır.

"hortumu kendisine bağlamak isteyen" bir ülke ile onun tuzağına göz göre göre düşen başka bir ülkenin konu edildiği masal. masal dediğime bakmayın; sapına kadar gerçek tabii ki.

- şşt, ahmet lan! gel sana şu domateslerden satayım.
- olur abi. domates sık sık lazım oluyor bana. menemen falan... bayılırım.
- yalnız öyle "aldım bu yıl, seneye de tohumlarını ekerim" falan yok, ona göre. tohumsuz çünkü bunlar.
- nasıl yani abi?
- olm basbayaa işte! alacaksın, seneye yine gerektiğinde yine satacam ben sana. her sene böyle alacaksın. o elindeki eski tohumları da atacaksın. tamam mıdır?
- tamam abi.

şu yukarıdaki konuşma ne kadar mantıklı diye sorsam? işte bu tohum alışverişimiz ve kendi ata tohumlarımızı hiç etmemiz de aynen bu kadar mantıklı.