asansörde ki gereksiz ciddiyet tutumu

asansöre binersin, tanımadığın biri ya da birkaç kişiyle o küçücük alanda sıkışırsın. sessizlik çınlar, gözler bir yere bakacak yer arar… işte o anda herkesin eli cebine gider ve telefonlar çıkar.
sanki hayatının en önemli mesajı o an gelmiş gibi ekrana bakmaya başlarsın.

ama dürüst olalım, genelde telefonun kilidini bile açmadan aynı ekranı tekrar tekrar kaydırıyoruz. amaç gerçekten bir şey yapmak değil; o garip sessizliği doldurmak ve göz temasından kaçınmak.

aslında trajikomik bir durum. belki bir selam verip iki kelime sohbet etsek günümüz güzelleşecek ama işte modern insanın asansör kaçış stratejisi: telefonumu aç, bakıyormuş gibi yap.

korkudandir ya o