aşık olan insanlara üzülmek

öncelikle belirtmek isterim, kulağa egoistçe geliyor evet ama tam tersi.
açıklayayım hemen, karşılıksız aşk acısı çeken ya da ilişkinin sonlanması sonrası halâ seven taraflara çok üzülüyorum, elimde olsa hafızasını silerdim. ne zaman denk gelirsem umarım en yakın zamanda atlatırsın, derim içimden. umarım o uğruna üzüldüğün her kimse günün birinde adını bile unutursun.

hayatım, en azından ben aşık olduğum adam için üzgünüm. sen durup dururken benim için üzülüyorsun, hiç üzülme gerek yok çünkü.

acı bir durumdur. bazen iş çıkışı parktan yürüyerek geliyorum sarmaş dolaş çiftler falan var. bir an mutlu oluyorum ama sonra kavga ederek ayrılacakları gerçeği aklıma pıt pıt düşüyor. kelebeğin mutluluğu işte. 3 gün 3 ay 3 yıl seversin 30 yıl yarasını taşırsın. aşk güzeldir, hayatı çekilebilir kılan bir detaydır. ben bunu hissetmeyeli baya oldu lan. özledim evet.

üzülsen de âşık adamın acısı azalır mı sanıyorsun? hele de aşkı elinden gittikten sonra. gözünün içine baka baka gitmesi hem de, çikolatası elinden alınmış bir çocuğun hüznü oturur yüreğinin ortasına. geçmez bir ömür boyu. geçer gibi yaparsın ama geçmez işte.

sabah birinden haz etmediğimi yazmıştım yaa şimdi onun için çok üzülüyorum. derdini dinledim, dost bildi geldi bana anlattı. hayat çok garip, bana her defasında büyük konuşma gel bir otur deyip ders veriyor. gerek acı acı gerek tatlı tatlı sabırlı bir şekilde anlatıyor anlatacağını.

aşık olanlar da bana üzülüyordur. eminim.*

aşkı bulana üzülünür mü be!