aşık olunca sevinilmeli mi üzülünmeli mi sorunsalı

aşkın insanın kafasini karıştırması ve ne getireceğinin, hayra mi felakete mi yol açacağının meçhul olmasının yarattıgi kararsızlık ya da ikilem. bilemiyorum. en iyisi temkinli olmak galiba.

olunan kişiye bağlıdır. salağın tekiyse üzülmek en doğru tercih olabilir.

aşık olduktan sonra oluşan iç karıncalanması güzel gibi gözükse de ileride en ufak detaya takılma özelliği de yükleniyor, zor iş zor.

akışına bırakılmalı. düşün düşün boktur işin. sal gitsin, akar yolunu bulur dediğim mevzu.

her ikiside değil.fazla kaptırmamalı bence. bir anda biterse falan bünyesi zayıf br kişiyi hasta edebilecek durumlar çıkabilir ortaya.

üzülürmelidir.
çünkü fazla sevgi beslediğiniz biri elbette bir yere gidecektir sizden gidecektir.
bu ruhani bir çöküşe sebep olacaktır.
zaten bir çöküşe sebep olmuyorsa o nasıl aşk yahu sorusu sorarım.
o yüzden üzülmek gerekir.
ama ipucu vereyim nasıl olsa gidecek kaldığı sürece güzel vakit geçirelim mantığıyla hareket edilmelidir.

allah der ki: "kimi benden çok seversen, onu senden alırım." ve ekler:

"onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım."

ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur...

aklın şaşar, dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya...

olmaz dediğin ne varsa hepsi olur...

düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın.

en garibi de budur ya... öldüm der durur, yine de yaşarsın...

mevlana
bence cevap yeterince açık.

sevinilmeli bence. sadece aşk değil her duygu özeldir, güzeldir. hissedebildiğimiz için sevinmeliyiz.

birileri kursağında bırakana kadar yaşanacak en güzel duygulardan biri bence aşk, zaten bi süre sonrada geçiyor sevinmeye değer azıcık yüzümüz gülsün.

platonikse üzülün karşılıklıysa kurban kesin.