aşka sevdaya tövbe eden şahsa kararını sorgulatan detaylar

düzenli cinsellikten mahrumiyet, yeni çıkmaya başladığı hemen anlaşılan civelik çifte denk gelmek, konuşacak insan bulamamak. pandemi. öpüşen birilerini görmek. bence herkes ayrılsın hemen. ben birini bulunca barışırsiniz.

onu görmek. onun sesini duymak. ona bir şeyler anlatmak isteği. özlemek. hiçbiri de detay değil.

içkiye, kumara, sigaraya, dinden dönmeye hatta cinselliğe bile ( ortaçağ ruhbanları ) tövbe olur ama aşk tövbe tutmaz.

yalnızlık diye tahmin ediyorum .

parasızlık. sorguluyorum, düğün dernek masraflarına bakıp böyle iyi deyip devam ediyorum.

toplumlar ve kadın erkek arasındaki ilişkiler ne ara bu kadar geri dönülemez hale gelecek şekilde bozuldu da neredeyse herkesin tek derdi dış görünüş,maddiyat ve gösteriş haline geldi...

böyle sorguluyorum sonra iyi bok yemişim diyorum. ne işim var bencil,empati özürlü ve yüzbinlerce kekodan gördüğü ilgi sebebi ile sarhoş olup kendini bulunmaz hint kumaşı sanan kadınlarla...

tövbe etmedim. haşa.
halen aşkı bulacağıma inanıyorum.
öbür dünyada olmasın yeter.
hayaletler sarılamaz.

(bkz: the best years of our lives) , (bkz: it's a wonderful life) gibi filmler. gerçi o işleri bırakan adam, iki film izleyip "hadi hoppaaa hemen kezban bulmalıyım ve surat asıp içimi çürütmeli" demez bence. karar verdiyse vermiştir o adam. yine de, şöyle filmlere bakınca "vay be millet birbirini seviyormuş bir ara, yalan dolan azmış" diyor insan. ayrıca, "cinsiyetçi şekilde zorbalanmanın anatomisi" gibi salak sulak konuşan da yok. o zamanların amerikası süpermiş. herkes normal. hatta 80's, 90's hollywood filmlerindeki prototipler bile normal. dünyanın en iğrenç devri şu an yaşanıyor. şükür sonlarına geldik. her şey normalleşecek bence. 70 yaşımda bastonumla el sallayacağım normalleşmeye.

daldan dala tarzan gibi atlayacağıma efendi efendi evimde oturuyorum.