askere gidilen ilk gün

eğer jandarma olarak acemi birliğine girdiyseniz şirinler diyarına hoşgeldiniz. herkes mavi kamuflaj ve dazlak kafa yüzlerce insan aynı yerde ilk 3 gün şap'ın da etkisi ile tavuk gibi gezilir ama ortama alışınca keyifli.

askere gidilen ikinci gün olmadığı için askerliğin ilk günü ya da nizamiyeden içeri adım atılan gün gibi bir şey olmalı başlık bence.

askerliğin ne olduğu hakkındaki düşüncenizin gerçeklerle sınanmadan önceki son gününüz.

askerî personel olarak deklare ediyorum ; asker de yemeğe şap atılmaz. uydurmadır.

çok çok abartmaya gerek olmayan durum.

valla terörün en yoğun olduğu zamanda askere, ellerim cebimde gittim.

askerliğimi batman'da bir dış karakolda yaptım.

askerliği herkes yapıyor. sen özel değilsin. bir de sizin gibi altı ay değil 18 ay yaptım görevimi. silah arkadaşlarım şehit oldu.

boş boş ağlamayın.

keşke sonu olmasaydı. yeknesak bir askerliği tercih ederdim...

askere tespihimi[1] de götürdüğüm için koca kışlanın ayaklanması, "nasıl hristiyan yaa?!" diyen rütbelilerin nizamiyeye beni görmeye gelmesi şeklinde olayların gerçekleştiği gün olmuştur benim için. sonrasında herkesin sevdiği askerlerden birisi (rütbeli personellerin hepsi "keşke tüm askerlerimiz senin gibi olsa" diyordu her fırsatta. ikinci altı ay için de ikna etmeye çalıştılar ama ben sıkılmıştım epey) oldum orası da ayrı. hatta beni hiç sevmeyen ve benim yüzümden bölük komutanıyla (yüzbaşı) epey tartışan bir başçavuş da sonra ne olduysa beni sevmeye başladı ki adam albayın suratına dosya fırlatan bir adam.

[1]tespih derken hristiyanların kullandığı tespih

ilk günden uzun süre kalıcı olacak arkadaşlar edinmiştim. benzer kafa yapısında beş altı arkadaş acemiliğin sonuna kadar bir arada vakit geçirdik. denizci olmanın avantajı ile zaten rahat bir askerlik dönemi geçirdim. güzel günlerdi.