aşkı becerememek

normalde bu tür başlıklara pek yanaşmam, genelde de zaten bilgi içerikli başlıklar ya da tanımlar giriyorum. ama bugün kendim de birşeyi fark ettim; sanırım ben aşkı beceremiyorum. ya da aşk nedir onu tam olarak bilemiyorum. genelde hep neşeli ve esprili bir insanım, benim yanımda bulunup üzgün olan insan pek bulunmaz. çünkü hep neşeli biriyimdir. ama aşka gelince bi içim kararıyo, yanımda ki insanı dahi karamsarlığa sürükleyebiliyorum. yani daha önce bunu deneyimledim, acaba deneyimim kötü bir sonuç üzerine olduğu için sürekli aklımda aşk denilince onu mu yakıştırıyorum, bilemiyorum. adam akıllı aşık falan olamıyorum galiba. ya da sadece bende olmayan belli sebeplerden mütevellit böyle bir genel sorun ortaya çıkıyor. birine aşık olduğum zaman sanki onu kaybedecekmişim gibi, elimden kayıp gidecekmiş gibi. biraz da tedirginlik var dolayısıyla. önce ki yaşadığım olaylara bağlıyorum sanki. sevgilim olduğu zaman da ileri gitmekten tedirgin oluyorum.

kısacası dostlar, aşık olmak güzel falan ama onu da layığı ile yapmak lazımdır. galiba bize göre değil.

muhtemelen genç suser postudur.
beceremiyirom bana göre değil ayaklarından ivedi vazgeç. yoksa bakmışsın 1+0 evinde kedi severek netflix izliyor bulursun kendini yaşın 35 olmuştur.

anlıyorum. olur öyle.

"..bazı aşklar bitmesi için yaşanır.
bazı doğum günleri kötü geçer.
bazı romeolar julietleri iplemez...
boşver
... kim aşktan ölmüş ki! "

(bkz: küçük iskender)

evet bu benim, ne yapsam olmuyor, bende zorlanıyorum artık, olursa olsun, olmazsa imperarorluk kuracağım:d

aşk bazılarına düşmandır, ızdıraptır, gözyaşıdır.
aşk bazılarına haramdır, ulaşılmazdır, imkânsızdır.
aşk bazılarına karanlıktır, kabustur, yürek burkandır...