1.
insan andreth ve elf finrod'un konuşmalarından oluşan üzücü tolkien hikayesi. bilge bir kadın olan andreth ve galadriel'in de kardeşi olan elf aegnor, birbirlerini seviyorlar. fakat, aegnor büyük bir savaşa giderek andreth'ten ayrı düşüyor. süreç içerisinde doğal olarak yaşlanan andreth, aegnor'un savaştan dönemeyeceğini biliyor olmasına rağmen bir daha kimseyle olmuyor. andreth'in, (aegnor'un kardeşi) finrod'la kadim bir dostluğu var. ikisi arasında geçen diyaloglarda; insan olmanın acizliğinden, ölümden, elflerle insanların farklı olan kaderlerinden bahsediyorlar. finrod, olaya daha farklı açıdan bakarak ölümün aslında bir hediye olduğunu, arda'da geçici olduklarını ve sonunda ait oldukları asıl yere gideceklerini; elflerin ise kaderlerinin arda'ya (dünya) bağlı olduğunu anlatır. fakat andreth bunu bir elfin dile getirmesinin onun için kolay olduğunu, onların her daim aydınlık kalacağını ve insanların onlara nazaran aciz olduklarını düşünmektedir. oysa, uzun süre umutsuzluk içinde kalırsa elflerin o ışıltısı bile söner ve ruhları gittikçe solar...hatta aralarında şöyle bir diyalog geçer:
"do candles pity moths?"
"or moths candles when the wind blows them out."
türkçe meali şöyle verebiliriz :
andreth: - mumlar, güvelere acır mı?
finrod : peki ya güveler mumlara... rüzgar onları söndürdüğünde...?
gerçekten hüzünlü bir öykü kanımca. şuraya da şöyle bir çizikimi bırakayım:
"do candles pity moths?"
"or moths candles when the wind blows them out."
türkçe meali şöyle verebiliriz :
andreth: - mumlar, güvelere acır mı?
finrod : peki ya güveler mumlara... rüzgar onları söndürdüğünde...?
gerçekten hüzünlü bir öykü kanımca. şuraya da şöyle bir çizikimi bırakayım:
devamını gör...