aydınlanma anları

hayatımı yaşamadığımı sadece hayatta kalmaya çalıştığımı anladığım küçük anlar. çok saçma bir şekilde hep dişimi fırçalarken geliyor bu aydınlanma ?!

tuvalet molalarının vazgeçilmezi.

bir arkadaşımın doğum günü için toplandığımızda bir arkadaşımın söylediği cümle ile yaşadığım durumdur:
'şimdi tembellik yaparsak yaşlanınca napcaz?'

şuan şaşkınlık içindeyim*. supernatural izliyorum 5. bölümünde blody mary olayı geçiyor .ortaokulda bir arkadaşım bu diziden bahsetmişti ancak bu bölümde olanı bize resmen canlandırıp oynamış ve bizi kandırmış *. o zamanlar yedinci sınıftaydık ve sıcak bir günde boğazlıyla gelmişti ve bize gece başına kötü şeyler geldiğini anlatmıştı. kızın boğazı boydan boya çizikti ve biz bu body mary hikayesini anlatıyordu güya kadın gelip gerçekten bunu n boğazını yırtmış musallat olmuş falan ve hiçbirimiz bu diziyi bilmiyormuşuz sanırım ahaha ya hiçbirimizde sorgulamamış kıyamam bize * kız okulda cinliyim diye geziyordu ya bizde gerçekten böyle bir şey yaşadığını sanmıştık. artık olay alt dönemlere kadar inmişti küçükler onu lavaboda görünce ağlamaya falan başlıyordu okuldaki hocalar falan karışmıştı.*

(bkz: akp’li son pazar)

her şeyin aynı şeyin tekrarını oluşturduğunu görünce aydınlanır, b12 eksikliği ile bu gerçeği unutup o anları tekrar yaşarım.

yoğun düşüncelerin ardından gelen sakinlikte saklıdır.

aylardır içimde verdiğim savaşın, aslında çok basit bir kabullenme gerektirdiğini fark etmem ile gelen bir gece aydınlanmaydı benimki. bir yerde zorla durmaya çalışarak aslında onun hayatında sadece bir eziyet olduğumu gördüm. he bu sabah geçer belki, böyle de yüzsüz bir düşünce işte. geceler kötüdür. uyuyun.

hemen gelmez öyle bir anda yemek yerken, yürürken tetikler bir şeyler. bir söz bir eşya bağlantı kurarsın ne söz ne de başka bir şeyle alakası yoktur aslında. kafanda boğuşan düşüncelerin tamamlanmıştır ortaya çıkmak için onu kullanır.