1.
yashli alizadeh tarafından çekilen kısa film; filmin adının tam olarak baba olduğu kesin olarak belirtilmemiştir ama baba imgesi ön planda olduğu için başlık bu şekilde açılmıştır.
kendisi zaten kısa film kategorisinde değerlendiriliyor ama gerçekten de çok kısa bir film, daha önce galiba twitter'da da gördüğüm bir kısa filmdi bu, biraz anlatmak isterim.
bir kapının önündeki ayakkabıları gösteriyor sadece, ama unutulmaması gereken can alıcı noktası şu ki eşiklikte babanın ayakkabıları değişmiyor sadece, mütemadiyen değişiyor ayakkabılar, aslında değişen şey ayakkabılar değil zaman ve mevsimler, ve de evin nüfusu, evde herkes varken eşikte bir canlılık var, renkler var, ne zaman ki annenin ayakkabısı da gidiyor, işte o zaman kapıdaki çiçekler de solup yok oluyor.
duygusal bir kısa filmdi, aile mefhumu ve eksilme konusunda duygulandıran bir kısa filmdi, evden ayrılmak demek sadece evden gitmek demek değildir ki, seninle beraber eşyalarının da o evden silinmesidir biraz da, aileyi bir arada tutan şey zaman ve sevgidir, aile eksilince ise solan çiçekler nasıl eski hallerine dönemezlerse ev ahâlisi de eskisi gibi olamaz ne yazık ki.
zamanla her şey değişir ama babalar ve anneler sonsuza dek evde kalır, artık hayatta olmasalar bile aslında aramızdadırlar, gerçekten sevdikleriniz hiçbir yere gitmezler, gittiğiniz her yerde sizinledirler, araya yollar, yıllar, daha acımasızı ise ölüm bile girmişse de bu bir son değildir, olmayacaktır, onlar her zaman yanımızdalar, mezara dek de öyle kalacaklar...
sevdiklerimizin kıymetini bilmekten başka çare yok.
kendisi zaten kısa film kategorisinde değerlendiriliyor ama gerçekten de çok kısa bir film, daha önce galiba twitter'da da gördüğüm bir kısa filmdi bu, biraz anlatmak isterim.
bir kapının önündeki ayakkabıları gösteriyor sadece, ama unutulmaması gereken can alıcı noktası şu ki eşiklikte babanın ayakkabıları değişmiyor sadece, mütemadiyen değişiyor ayakkabılar, aslında değişen şey ayakkabılar değil zaman ve mevsimler, ve de evin nüfusu, evde herkes varken eşikte bir canlılık var, renkler var, ne zaman ki annenin ayakkabısı da gidiyor, işte o zaman kapıdaki çiçekler de solup yok oluyor.
duygusal bir kısa filmdi, aile mefhumu ve eksilme konusunda duygulandıran bir kısa filmdi, evden ayrılmak demek sadece evden gitmek demek değildir ki, seninle beraber eşyalarının da o evden silinmesidir biraz da, aileyi bir arada tutan şey zaman ve sevgidir, aile eksilince ise solan çiçekler nasıl eski hallerine dönemezlerse ev ahâlisi de eskisi gibi olamaz ne yazık ki.
zamanla her şey değişir ama babalar ve anneler sonsuza dek evde kalır, artık hayatta olmasalar bile aslında aramızdadırlar, gerçekten sevdikleriniz hiçbir yere gitmezler, gittiğiniz her yerde sizinledirler, araya yollar, yıllar, daha acımasızı ise ölüm bile girmişse de bu bir son değildir, olmayacaktır, onlar her zaman yanımızdalar, mezara dek de öyle kalacaklar...
sevdiklerimizin kıymetini bilmekten başka çare yok.
devamını gör...