babanın anneyi dövdüğünü görmek

hayat boyu babadan nefret etmekle sonuçlanır.
hayatta en sevdiğin kişinin dövüldüğünü görmektir.

(bkz: annenin babayı dövdüğünü görmek) bir de böylesi var.

babanın aciz, bozuk bir insan olduğu gerçeğiyle yüzleşmektir.
dehşetle şahit olursunuz.

genellikle küçük çocuklar
nolur olmasın! der gibi,
adeta olanları engellemek ister gibi elleriyle gözlerini ya da kulaklarını kapatırlar.
bu barbarlık karşısında çocuğun elinden başka bir şey gelmez.
derin yara açar.
bir anneye kalkan el sadece anneye kalmaz.
o darbeyi orada çocuklar da yer...

başlığı okumak bile insanın kalbini daraltırken kimbilir şahit olanlar neler hissetmiştir.

o şahıs olmuştur artık. ve böylelerinden nefret ederim. şiddet yanlısı hiç değilim ama taviz göstereceğim durumlardan.
hayvana şiddet gösteren biri bile bende tüm anlamını yitirir, bitkileri yersiz koparan vs.
ve daha o kişi bir canlı olacak? akli dengesi yerinde, yaşı yetişkin ve bunu yapacak? kime beni doğurup bakana? kim olarak baba konumdaki biri?
küçük veletsem ona kinlenerek büyürdüm. dövdüğü anları içimde biriktirip ona boşaltabileceğim günlerin gelmesini beklerdim. ve bu tarz canlılar eş dövüyorsa çocuk hiç dinlemiyor genelde. durmak yerine karışacağım için ben de çok dayak yerdim. bu durum çok sık yaşanıyorsa çocukken bile eşekler cennetine yollamaya kalkışırdım. (sevdiklerim için aşırı kindar bir insanım. beni dayaktan öldürse takılmam ama ona ağza alınmayacak bir laf söylese bile bana batar ve ben hiç unutmam.)
kendi küçüklüğümü ve çocukluğumu gayet iyi bilip hatırlıyorum. ve her hâli onunla hesaplaşmaya çalışırken büyük hâli ondan kurtulmaya çalışırdı.
erkeklere daha çok yaratık gözüyle bakar belki şu an ki insansı değerlerini bile hiçe çekebilirdim. doğru olduğu için değil bu şey ağır olduğu için.
ve şiddetin ne zaman başladığı da önemli.
ben büyükken başlıyorsa abilerimle birlik olup onu biz döverdik. 2 abim var. ve buna asla müsade etmezler. dövmesi bir yana vurmaya kalkışması bile hepimizi önüne diker. konuşmayı bilmiyorsan sesini kesip odana cekilmen gerekir çünkü. sinirini sen değil o seni yönetiyorsa yerini bilmen en doğrusu olur. o tarz yanlışı hiç kimsede affetmem. ve annemi pek sevmem. ama hem kadın dayanışması hem de insan olmanın getirisi var. hiçbir erkeğin bir kadını önümde o hâle getirmesine dayanamam. annem veya başka bir anne ya da birisi vs.
konuşarak anlaşamıyorsan hayvanat bahçesindeki çiftleri izle. ve aralarından bile seçme çünkü onlar bile sana fazla.sen anca kendine layıksın (!).
çocuklarında yara olan ebeveynlerden nefret ediyorum zaten. bir de daha bedeninde yara açanlar? aşağılıksınız.
bir de ben daha çok babacıyım. ama o an umrumda olmaz. herkesi silme potansiyelim vardır. adam(insan) olun, tabi sadece görünüşte değil...