babası tarafından zincirlenen 6 yaşındaki çocuğun ölmesi

idlib'deki bir sığınmacı kampında babasının zincirlediği ve baygın halde götürüldüğü hastanede açlık nedeniyle çok hızlı yemek yediği için boğularak ölen nahla osman isimli 6 yaşındaki çocuk.

adaletini sökeyim dünya. seni bu hale getirenleri de. içim parçalandı resmen.



kaynak: www.gazeteduvar.com.tr/idli...

ah be çocuk... ne desek boş.
t: eğitimsizlik ve kötü yaşam şartlarına kurban giden bir çocuk daha...

eğitimsiz insanların kısırlaştırılması gerektiği savımı doğrulayan bir olaydır.

okuyunca içimin parçalandığı haber. inanamıyorum bu habere. ah canım benim, ah.

boğazım düğümlendi. hiç inanmasam da umarım cehennem diye bir yer vardır. umarım seni bu hayattan koparan herkes bunun bedelini en ağır şekilde öder. ​babana kızsam ne fayda? neden o kamptaydınız. neden o mülteci kampları var?

hayatımıza devam edelim şimdi. öyle mi? oh ne ala.

mideme ağrılar giriyor artık okudukça daha da tiksiniyorum bu hayattan.

çocuklara daha iyi bir dünya değil, dünyaya daha iyi çocuklar bırakmalıyız.
bu ne biçim ebeveyn bu ne biçim bi mantık dediğim başlıktir.

lânet olsun böyle adaletsiz dünyaya, lanet olsun ortadoğu'nun kaderine, lanet olsun fakirliğe, lanet olsun bunların evlerine ateş düşüren lere, iç savaşı körükleyen lere .

annesi olmayanın babası olmaz. umarım rüyalarında ziyaret eder babasını mahşere kadar.

başlıktaki baba yazısı acilen değiştirilmeli. baba denilen kalpsiz canavar,yazıklar olsun sana ya. içim nasıl parçalanıyor şunları okurken,nasıl yapabiliyorsun nasıl kıyabiliyorsun o küçücük cana? vicdanın bir tutamı yok. yazıklar olsun!

hem çocuklar için berbat bir coğrafyada doğ hem başında annen olmasın, savaşın ortasında yaşamaya çalış... neden? bu durumlarda sorguluyorum işte. neden bir yaradan varsa ufacık bir çocuk açlıktan ölüyor, tacize uğruyor? böyle de bir sınav olabilir mi?
ve bu durumda insanlar düşünmeden yine ve yine çocuk sahibi olurlar. o çocukların açlıkla, zorluklarla mücadele etmek zorunda kalacağını bile bile

herkes çocukların eşit şartlarda büyümesi, aç kalmaması, yardım yapılması konusunda hemfikir fakat insanların çoğunun görmek istemediği bir durum var, bu çocuklara bakan kişiler aileleri. eğer ailelerine maddi ve psikolojik yardım yapılmazsa her şey boşa gidiyor.

''çocuklara üzülüyorum, onlara severek yardım ederim ama yetişkinlere yardım etmeyeceğim'' anlayışı ne yazık ki konu onların çocukları olunca çok yanlış bir düşünce tarzına dönüşüyor. erken çocukluk dönemi çok önemli olmakla birlikte bireylerin yaşam boyu sağlıklı gelişimi için aile faktörü çok daha önemlidir. çocuklar sadece besin, eğitim, barınma vb. etmenlere ihtiyaç duymaz; sevgi ve ilgiye de gereksinimleri vardır. yaşam şartlarından çocuklarıyla ilgilenemeyen ebeveynlerin olduğu bir ortamda çocuk gelişimini sağlıklı tamamlayamaz. ''bana ne'' diyenler elbet olacaktır fakat sağlıklı (psikolojik ve fiziksel) yetişemeyen çocukların sonucu tüm dünyayı etkileyecektir.

bu konuda hepimizin sorumluluk alması lazım. bunu haksızlık olarak görseniz de almak zorundayız çünkü gelecekte bu kişilerin topluma ne kadar katkı ya da zararda bulunduğu hayatımızı kolaylaştırıp zorlaştıracak. haberle bunun ne ilgisi var diyebilirsiniz fakat adamın eşi türkiye'ye kaçmış, iki çocuğuyla kalmış. maddi zorluklarla baş etmeye çalışırken psikolojik olarak yıpranmış olabilir. yaptığı çok yanlış, hiçbir savunması olamaz fakat açıklaması olabilir. eşit şartların verilmemesi, destek sağlanmaması.

bu çocuk anasınıfına gidecek yaşta, kafese kapatılacak değil. bu çocuk annesinden gizli babasından hamburger isteyecek yaşta, açlıktan bayılacak değil. bu çocuk babasından yüzme öğrenmeye çalışırken gülerek, 'baba beni bırakma, boğulurum' diyecek yaşta, uzun süre yemek yemeyip bir anda hızlıca yediği için boğularak ölecek değil!

bir insanın bir çocukla nasıl bir derdi olabilir ya? benim hakikaten aklım almıyor. ne iğrenç ne vicdansız insanlar var dünyada.

önüne gelen baba olursa böyle olur işte.

hay ben böyle habere sebep olanların... haberleri yıllardır takip etmiyorum. denk gelirse internette böyle haberlerle karşılaşıyorum ama biliyorum ki günlerce bu kızcağızın da yüzü gözümün önünden gitmeyecek. küçük bir çocuğun babası olan beni ağlatmıştır.

ortadoğuluların maymun olduğunu bir defa daha kanıtlayan olay.

insan olmak zor iş...

çirkin ve giderek çirkinleşen bir dünyada yaşıyoruz. çocuk kurtulmuş bu çirkin dünyadan hiç birimizi affetme nahlan, biz bu çirkinliği hak ediyoruz ve senin gibi güzelliklerin kıymetini bilecek bir halimiz yok.

bir babanın oğlunu zincirlemesinde eğitimin ne gibi bir rolü vr acaba?
tamamen vicdan meselesi.
oxford mezunu br avukatın sevgilisine şiddet uyguladığını okumuştum geçenlerde. eğitimden kasıt başka bir şey ise biilgilenmeyi canı gönülden isterim.

çok acayip bir hikayesi olan haber. ajans hangisi diye merak edip baktım haberin sonuna. sadece "dış haberler" yazıyor. sonra nahla osman diye arattım tek bir yerden geldi türkçe sonuç: o da rudaw. ne olduğunu belirtmeye bile gerek duymayacağım rudaw'a göre haberin kaynağı suriye insan hakları gözlemevi. peki bu kim? londra'da yaşayan tek bir kişi.

bu londra ne acayip yer değil mi lan? birçok baba ve birçok çocuğu o kampa mahkum eden, aşağılık suriye demokratik güçlerine çılgınca destek veriyor bir yandan. sonra da ayy bunlar insan değil diyerek haber yaptırıyor londra'daki gözlemevini kaynak alan ermeni lobicisi ny times'a.

haber doğru veya yalandır bilemem ki umarım yalandır ama şuraya bu kadar tanım yazanların profillerine girsem %88,3'ünün "suriyeliler gitsin, istemiyoz" tarzından entrylerini bulurum.
böyle iki yüzlüsünüz.
ne ayranım dökülsün ne kötü olaylar yaşansın diyorsunuz.