babaya sarılmaya cesaret edememek

agresif ve soğuk tavırlar sergileyen babaya araya koyduğu görünmez bariyer sebebi ile sarılamamak. dramatik bir olay. allah engellediklerimin başına vermesin.

ataerkil ülkelerde varolan durum. o şefkati tadarsak şımarırız sanıyorlar. ekstra sevgi isteyen yok ki, vermen gereken sevgiyi veremeyeceksen peçetede bitir bu işi.

başlığı görünce içim sızladı.
yaşayanın bileceği bir histir.

ben hiç hatırlamıyorum babama sarıldığımı, yani aramız kötü olduğu için değil öyle bir enerji yoktu aramızda ama kızım eksik olmasın bana sarılıyor.

buyrun benim. babam sever özler merak eder ancak belli etmez. hep bi olmamışlık vardır aramızda. milli maçlarda gol olduğunda sarılma isteği gelir ama cesaret edemeyip vazgeçerim. hep sert ve soğuk bir tarafı vardır. türk toplumunda birçok babanın böyle olduğunu düşünüyorum. (bkz: babam ve oğlum)

geçenlerde sarılmaya cesaret ettim ve öyle güvende hissettim ki. keşke büyümseyedim de böyle olmasaydık. onu çok seviyorum ama anlaşmamız mümkün olmuyor. bizim yıldızlar bir türlü barışmıyor. zaten anne de göçünce babayla tüm köprüler yıkılıyor. of be sözlük.

bence şimdi cesaret edin. sonra tabuta sarılırsınız.