bağıran insana karşı yapılabilecekler

mümkünse ilişkiyi kökünden kesmek. değilse kesmenin yollarını aramak. bu başlıkta olduğu gibi.

bayıra karşı çevirmek.

bence böyle insanlarla sakin konuşmak gerekir. bazı insanlar daha alingandir çabuk kırılırlar. farketmeden kalbini kırmış olabilirsiniz. siz onlara yumuşak davranmaya başladığınızda eminim davranışları tersine dönecektir.

gülümseyin. daha çok sinirleniyorlar of pof derken yüzü domates gibi oluyor. bağıran insanlar bana komik geldiğinden çoğu zaman tepkim böyledir. sonrasında ise susuyorlar. neden acaba?

bağırmakta olduğunun farkında bile olmadığından ona sakin olmasını söyleyebilirsiniz, bilerek bağırıyorsa da ortamı terk etmeniz sohbeti kesmeniz sizin için daha yararlıdır

agzina firin küreği ile vurmaktir.

bağırma laaan diyerek aynı şekilde bağırmak.

daha çok bağırmak.

suratının ortasına amerikan zencisi yumruğu indirmektir.

gülün, sadece gülün kendisini ciddiye almadığınızı düşünerek daha da sinirlenecek. veya başka bir şeyle ilgilenin kudursun kendi kendine.

1- susup gülümsemek, oturuyorsak arkamıza yaslanmak.

bağıran kişinin o kadar aciz olduğunun farkına varması için güzel bir tetik bu üçleme. birden kendilerine gelip susuyorlar.

burası çokomelli ama, karşı taraf sustuktan sonra oluşacak 10-15 saniyelik sessizlikte konuşmamamız, karşı tarafın konuşmasını beklememiz gerek. eğer bağıran taraf sessizce konuşmaya başlarsa, yenilgiyi kabul etmiş, acizliğinin farkına varmış oluyor.

2- üniversitede bir hoca tarafından tarafıma haksızlık yapıldı. ben kendisi ile görüşmeye gitmeden önce yönetmeliği okumuş, öğrenci işlerine danışmış ve bölüm başkanından neyin nasıl olması gerektiği konusunda detaylıca bilgi almıştım.

haksızlık yapan hoca, birkaç argümanla beni savuşturmaya çalıştı, kendisine elimdeki verileri sundum, bağırmaya başladı.

arkama yaslanıp hafif bir gülümseme ile;

"hocam, ben haklı olduğumu biliyorum, elimde bunu kanıtlayan veriler ve bilgiler de mevcut, benim sesim hiç yükselmiyor. sizin sesiniz neden yükseldi, merak ettim." dedim.

sanıyorum hayatımda hiçkimseyi bu kadar güzel ezmemiştim.

herif hâlâ hoca.

eğer tanıdığınız biriyse elinizden geldiğince iletişimi kesmek. bu tür insanlar yola gelmezler, sadece başınızı ağrıttıkları ile kalırlar. eğer bu kişi ebeveynlerinizden birisiyse yapacak bir şeyiniz yok, yaşadığınız evden ayrılana kadar devam eder bu durum.

ortamı terk etmek.

bir insan bağırmaya başladıysa sinirlidir; öfke kontrolünü kaybetmiştir ve sinirli insan sonradan pişman olabileceği şeyler söyleyebilir/yapabilir. bunun için en doğrusu o ortamda bulunmamaktır.eğer mümkünse güzel bir dille ancak siniri yatıştıktan, ses ayarını tekrar kazandıktan sonra olay neyse onun hakkında ne yapılması gerekiyorsa yapılacağının ifade edilmesi ve ardından vakit kaybetmeden dışarı çıkmak yapılabilecek en mantıklı harekettir.*

karşıda ki insan karşı tepkisiz olmak, karşı tarafı düşünmeye odaklar. düşünmeye odaklanmak demek,konuşma fiilinin azalması demektir. böylece susarak mantıklı düşünmeye odaklanır,bir yere dalar veyahut sizden bir söz bekler.

öfke ateş ise sen su ol ama sakın harlatma ateşi yoksa ikiniz de yanarsınız.

bazen ateşi,ters ateşle de söndürmek olasıdır* lakin her şeyin bir ortamı ve zamanı vardır.
haliyle, su olmayı seçin sakin sakin akın karşı taraf yansın kussun öfkesini su gibi dingin olun. deşarj olsun biraz. eğer sürekli gelişen bir durum değilse su olun. bırakın o da serinlesin.

susmak bir nimettir.en güzel tepkidir yeri geldiğinde..

kendi ruh sağlığım için sessizce terk ederim .hayat zaten yeterince zor

bağırmasının sizin üzerinizde en ufak bir etkisi olmadığını göstermek adına söyleyeceklerinizi sakince, saldırgan bir tavır takınmadan normal bir sohbetteymiş gibi söylerseniz bir süre sonra utanmaya başlar. ses tonu düşer, cümlelerini seçmeye çalışır ve tartışmak için elindeki tek silahı kaybetmiş gibi hisseder. genelde böyle olduğunu gözlemliyorum. tepkilerinizi yönetemediğini göstermek sahiden de çok güçlü bir yöntem.

tut-çek-öp taktiğini uygulamak. şaka şaka. o yöntem de susturur orası ayrı.* ama bu insan sürekli olarak aynı konuşma üslubu ile geliyorsa ve bunu birden fazla yapmışsa olay alışkanlık haline gelmiştir. ne olsa da bağırarak sorunu çözüp haklı çıkabileceğini sanıyordur. birkaç kez güzel bir dille anlatır sessiz kalırım ama baktım olmuyor benim de bir sabrımın sınırı var..

boş boş suratına bakarım baktım susmuyor avazım çıktığı kadar bagririm bir yandan da ortamı terk ederim. maalesef bendeki sabır bir yere kadar. sonuna kadar sabırla sakin kalanları tebrik ediyorum ileride ulaşmak istediğim nokta o.