balkondan balkona konuşmak

görüldüğü meskun mahalin gelişmemişlik seviyesi hakkında fikir vermesi açısından değerlendirilebilecek davranış biçimi.

annemin ritüelidir. karşı komşu, alt komşu ve bizim ev bermuda şeytan üçgenini oluşturur. ee 30 senelik komşuluk böyle bir şey! *

gelişmemişlik seviyesi ile de alakası yoktur. ilçede yaşamak diye bir kavram vardır çok gelişmiş genius lar.

samimiyet kokan hareketler.

küçüklüğüme dair en güzel hatıralardan. "ne var bunda" diyeceksiniz, demeyin. karşı dairedeki çocukluk arkadaşınla dakikalarca bağıra bağıra sohbet etmenin keyfi bambaşkaydı. ha bugün yapar mısın derseniz elbette hayır. fakat eskiden farklıydı. nostalji romantizmi yapmayı hiç sevmem ama o zamanlar çok güzeldi. dertsiz, tasasız.

lise zamanları, çapraz alt katta oturan komşunun kızı ile sürekli balkonda sohbet ediyorduk. -komşu kızı dedim hoş olmadı önce komşu kızı sonra dostum oldu halen görüşürüz- neler neler döndürüyorduk kimse bizi duymuyor gibi gülüyorduk, eğleniyorduk. işin garip tarafı yan yana geldiğimizde aynı keyfi alamıyorduk. sanırım etrafta birden fazla uyarıcı ile bir şeyler konuşmak daha zevkli oluyor. sakıncalı taraflarını sonradan fark ettik tabii izleniyorsun, dinleniyorsun.. üst kattaki komşunun oğlu benim sesimi duyunca balkona çıkar sonradan fark ettiğim gram hoş karşılamadığım durumdu. ara sıra gider yapar -gel kız bize millete malzeme oluyoruz diye bağırırdım, arkadaş durumu bildiği için kahkaha krizlerine girer beni daha da rezil ederdi. hey gidi hey eski mahallem, o geniş balkonlar, çocukluğumdaki o sıcak ortamlar bir an aklıma geldi anmak istedim. ve artık devir değişti tabii. balkonlarda küçüldü, insanlarda tatlı tatlı heyecanla pek konuşmuyor her şey eksik gibi..

annemle teyzemin yaptığıydı. telefonu iki defa çaldırıp kapatırlar, hemen balkona koşarlardı. annem tuhafiyeci olduğu için mahallenin kara kutusuydu. uzun uzun konuşurlar, arada kahve pişirme molası verip kahveyle devam ederlerdi.

tek kelime ile" terapi "

seksenli yıllarda bizim mahalle (izmir/basın sitesi) kadınlarının öğleden sonra standartıydı

telefon iki kere çaldırılır, bu balkondayım gelsene demektir

sonrası evin beyi gelene dek saatlerce 'çalçene', katılım bazen üç-beş kadına çıkabilirdi

artık o balkonlar bir küfür gibi duruyor: ıssız-mutsuz

balkondan balkona, pencereden pencereye, apartman içinde daire kapısı önünde konuşmak, bağırışmak, sohbet etmek avamlık turnüsolüdür, duyduğumda cinnet geliyor. sikko sohbetlerinizi herkese duyurmaya ne meraklısınız!