sonkullanmatarihçisi yazar profili

rüzgarın kar koktuğu, bulutların yağmaya korktuğu,

söyleyemediğim şeylerin söylediklerimden çok olduğu doğrudur .

günaydın sözlük! umud etmek büyük güç!

belki dilmizin kilidini, belki talihin zincirini kırarız bu gün,

dolup dolup boşalamayan yüreğimizi ferahlatan bir gün dileyelim. olsun!

vapurdaki televizyonda habertürk kanalı açılmıştı ve yine o silikonlu öğretmen kedi maması tanıtımı yapıyordu.

kart benim ama postal bana girmesin.

uyku nedenli ayrılıyorum.

iyi geceler

ağırlık çalışırken dambıl yerine buharlı ütü kullanan meczupa ödül olarak 23 nisan kartpostalı vermişler.

sonra da ''şuraya üfle, al sana sufle'' diyerek alay etmişler.

insanın insana ettiği zulüm böyle sınırsızdır işte; üç beş kelimeyle paranoyak deli ederler insanı.

en güzeli jüli

çok keyifli bir uğraş bu. teşekkürler yayıncımıza...

''tembellik etme'' dedi kendi kendine. ''tembellik etme!''
''kalkacağım, giyineceğim ve kibirim kırılsada ondan özür dilemeye gideceğim''.

zugra'nın ofisine girerken içeriden gelen gülüşmeler dikkatini çekti. içeride bir erkek vardı ve zugra kahkahalarla gülüyordu. kıskançlık içini kemirmeye başladı. öfkelendiğini hissediyordu. 'bu bir tuzak'' dedi. ''kaderin beni düşürdüğü bir tuzak''.

beni buraya getiren açgözlülüğümdü. şimdi daha iyi anlıyorum. zugra bir tuzaktı. sadece bir ses değil radyonun ta kendisiydi.

zugra ustanın ''beş sözcüklü öykü''sü öyle güzeldi ki; eziklendim. oynamam zorlaştı bundan gayri...

nıhahahahaaaa ''sincapsu'' pek hoştu alennn

fırlattım: kibir, açgözlülük, kıskançlık, tembellik, öfke

glütensiz makarna yaparken yalnızlık hissedince jartiyerimi giyip sincap yürüyüşü yaparak su faturasını ödemeye gittim.

deneyimli bir dinleyici tavrıyla başımı hafifçe öne doğru eğdim ve kaş altından bakıyorum:'' dün söylemişti belki yarın gelirim diye''. emmim doğru demiş; ''kadının belkisi kesin dir'' diye... gülücüklü gamzem var benim.

sevdiği kabadayı hasan heybetli aldığı hapis cezası nedeniyle akşehir cezaevine konulunca, cezaevinin kapıkarşısı olan apartmandan ev tutarak yerleşen sanat müziğimizin divalarından muazzez abacı geçen ay öldü.

kendi ifadesi; ''hasan avludan bir ıslık çalardı ben hemen balkona koşardım''. bu ne sevgi ahh, bune ızdırap...

duygu, düşünce ve tutkular rafineden geçince değişir elbet.

buna yaşadıklarımdan öğrendiğim denir. yenilen kazıkların bileşkesi de olabilir. sonuç değişmez; beğenmez olur insan.*

sonra incele incele ''incel'' olunur. amerikada partisi bile var. üye oliim.

sanki hayatın akışı çok doğalmış gibi...

yetmişli yıllarda, zamanın ünlü kabadayısı hasan heybetli ile geçen ay kaybettiğimiz büyük sanatçı muazzez abacı'nın ilişkisine yakıştırılarak halk arasında kullanılır olmuş; kara sevda, derin aşk, ölümüne tutku anlamındaki deyiş.

babadan miras kalan kabadayılığı bir sanat olarak taşıyan siirt kökenli bir adam ve şarkı söylemeyi ciğerinden bir şeyler katarak yayaşayan huysuzluğu* ve zor beğenirliği* ile ünlü muazzez abacı aşkının halka geçen bölümü bu deyişte özetlenmiş gibi.

bu iki ikonik karakteri 2025'te yani giden yıl kaybettik. biri cezaevinde diğeri amerika'da kızının evinde öldüler. fırtınalı ilişkileri 1974'te heybetlinin kırk gece üst üste abacı'nın şarkı söylediği maksim gazinosunda, en öndeki masada onu izlemesiyle başlar. sonra abacı'nın çıkış yoluna ve evinin baktığı caddeye kamyonla gül döktürmesiyle sürer. abacının evinin salonuna deste destek paralar mı yığdırmaz, her gittiği yere koruma ordusu ve ikram ekibi yollaması mı yapılmaz. dört yıl boyunca türlü komplimana rağmen bizim diva, hasan heybetli'nin birliktelik tekliflerini reddeder. ta ki 'evet' dendikten sonra 1978'de paris'te bir nişan töreni ile çift* olurlar. 1980'de cezaevi müdürünün odasında evlenirler.

keko olduğunu da ekle ona

beyfendiyi ''kıroluk belirtileri başlığına'' alayım. buyrun...

japon bir kız geçtiğimiz günlerde yapay zeka 'klaus' ile evlenmiş. haber oldu. haberde klaus evlenme üzerine bir şeyler söyledi, kız duygulandı ve ağladı. ben dehşete düştüm. ne dedi de kızın damarına bastı, duygusunu depreştirdi ve ağlattı.

maya perest, kendisini modern bir şaman olarak tanımlıyor ve izmir’de doğmuştur. çocukluğunda dokuz eylül üniversitesi konservatuarı piyano bölümünde müzik eğitimi almıştır. ancak, kısa süren akademik müzik serüveni kendi bestelerini yapmak istemesiyle son bulmuştur. ilk bestelerini on yaşında yaptı ve çocukluğu ve ilk gençliği boyunca beste yapmaya devam etti.

fransa’da yaşadığı öğrencilik yıllarında türkçe, fransızca ve ingilizce dillerinde besteler yaptı ve piyanonun yanı sıra gitar, mandolin, bağlama, cura ve ukulele çalmayı öğrendi. müziği yolculuk, aşk, ayrılık, yalnızlık ve gurbet temalarından besleniyor.

maya perest kimdir? pek güzel söylüyor. okullu olmasına rağmen ses rengi koruyabilmiş. tanıştıran zugraya minnet. dinleyelim