başarılı insanların zamanla yalnızlaşması

hayata dair gözlemlediğim tuhaf durumdur. ilk başta başarılı kişiler içinde bulunduğu çevre tarafından alkışlanır, örnek gösterilir. fakat başarı sürdükçe sıradanlaşır, toplum bu tarz kişilerin başlarına iş açtığını düşünüp zamanla onları yalnızlaştırır. toplum yapılan işleri küçük gördükçe de zaten başarılı kişi kendisini onlardan soyutlamaya başlar. kısaca her başarı toplum tarafından er ya da geç cezalandırılır.

kıskançlık ve çekememezlik sonucu gerçekleşen durum. özellikle ülkemizde her başarılı insanın kusuru aranır ve bulunduğunda yerin dibine sokulur.

bunu değiştirmek ise elimizde: başarıyı destekleyip, yanlışlarında dahi insanlari destekleyecek çocuklar yetiştirmek. kendimizi bu şekilde değiştirmek..

başarıyı canavarlaştırmak sadece bizim değil, bizim seviyemizdeki biçok milletin düştüğü bir hata. başarılı insanın sığlığının altı hep çizilir. gizlice de olsa yapılır bu. oysa birinin ortalamanın bi tık üzerine çıkması ortalamayı da hareketlendirdiğinden kitlesel bir iyiye yol açabilir gayet. ama başarının temel derdi bence ortalamayla. vasat, rahatlığı öldürücü olan bir haldir. uyuşuktur. yetinmecidir. geçiştirir, erteler; "aman canım" der esner, boşverir. yaşar da. ölmez kimse vasatta. vasat korunaklıdır. orman değildir. savaş yoktur vasatta. dümdüzdür her yer. hiçbir şey rahatsızlık verecek kadar belirginleşmez orada. her şeye aynı mesafede durabildiğiniz tek yer, tek sınıf vasattır. üstünse bir tercih yapmak zorunda olan ve o tercihin bedelini ödeyen kişidir. sıcacık yatağından kalkarak başlar savaşa. senin için de yapar. bugün sahip olduğumuz biçok şey binlerce gecenin feda edilmesiyle elimize ulaştı. o adamlar fedakarlık ettiler. tür bilinciyle hareket ettiler. yarına bir şey bıraktılar. bir eser. bir sistem. tabii ki de yalnız kalacak. bir kaktüse gül muamelesi yapamazsınız. o bile istemez gül gibi sevilmeyi, koklanmayı. yaratılışında var rekabet, çıkıntılık. aşmak istiyor, öne geçmek istiyor, vazgeçilmez olmak istiyor, anılmak istiyor.

bu adamlar bizim bildiklerimizden daha çok şey biliyorlar mı? onu bilmiyorum ama şuna eminim; bu adamlar bir şeyi, o şey neyse, onu çok iyi biliyorlar. başarının çok belirgin bir yapıp etme pratiği var; ortalamanın üzerinde bir çaba, profesyonel bir adanmışlık, soyutlanma, kendini yenileme ve uyum becerisi. ortalamadan çıkış için gerekli olanlar bunlar. sonra karakterine göre yeni politikalar üretiyor başarılı şahıs. yeni bir doğrular bütünü belki. güncel ya da evrensel, ya da sadece kendi küçük çevresi için, fark etmiyor ama bi şeyi muhakkak dert edinip o yolda devrimsel hamleler yapacak kadar kendine inanması gerekiyor.

müthiş bir komediyi tecrübe ediyoruz çağ olarak. tümden. rezil bir komedi. bu sapkınlığa kapılmadan kendi yolunda sağlam adımlarla ama düşe kalka yürüyenler milyon dolarları yönetmek zorunda değiller, kendi heykellerini yontuyorlar bile.

bütün rüzgarlara kapılanlara, bikaç kırıntıyla doydum sananlara, oldum sananlara, ah öldüm nasıl aşılır bu'culara geçmiş olsun. birileri yollarına devam ediyor. kırık kalple? evet. geçer. yara bereyle? evet. geçer. hepsi geçer. alınan mesafe geçmez ama. gidilen yolun başı ağrımaz yani. kötü bi gün de geçirmez hikayeniz. o hep iyileşir. güzel bi güne uyanmak için yorgun uyumak gerekiyor. diğer türlüsü ziyan ve ziyan etmek avamın, vasatın, lümpenin işidir. asil biriktirir. asil paylaşır. asil üretir. asil çoğaltır. asil bereketlendirir.