basketbol oynamak

futbol oynamaktan daha zevkli ve yorucudur.

zevkli, eğlenceli ve yorucu bir aktivite.

2000 sonrası gençlerin sırık gibi olmalarını sağlayan spor aktivitesi.

türkiye'de fazla oynanmamasına rağmen eğlendren bir spordur.

inanılmaz özlediğim aktivite :( eskiden arkadaşlarla, inşaatı yarım kalmış ama basket sahası yapılmış bir lisenin basket sahasında saatlerce oynardık çift pota. ulan be antalya'da olan yazar varsa bi ara atalım maç inanılmaz özledim

kafa dağıtmanın en güzel yolu çok fazla oynamayı seven olmayınca karışanı da olmuyor hem.

eskiden tek pota arada çift pota oynadığımiz çembere top atma sanatıdır. ara sıra 9 aylık oynardık büyük maçlarda çift pota tercih ederdik.

çok iyi olmasam da yaptığım eylemdir.
hele sıkıntılı anlarınızda arkadaşınızla potaya atış yaparken sohbet etmek çok dinlendirici oluyor.
normalde futbol oynamayı daha çok sevsem de basketbol da çok iyi.
şu şarkıyı da buraya bırakayım.

çocukluğumdan beri en sevdiğim aktivitedir. ama maalesef hiç karizmatik değilim. grupça oynadığında topu dahi ele geçiremem. kendi kendine sektir sektir gönder sektir sektir gönder.*

boy uzatmaz. ama atletik bir vücuda sahip olmanıza yardımcı olabilir. sonuçta 1.60 boyunda olup nba'de oynayan adamlarda var.

filesi tamamen sökülmüş, panyası paslanmış bir saha haricinde oynaması keyifli olan eylem. basketi atınca o file havalanacak aga!

son 1-2 senedir kafa dağıtmam için yegane aktivitedir.

bir zamanlar hayatımın çoğunu kaplıyordu. antrenman, konaklama ve maç üçgeni içerisinde nefes alamazdık, bazen oynadığımız maçtan bir bok anlamazdık. bazen haftada iki maç, bazen de deplasman haftası üç farklı il, üç maç. bıkardık bazı zamanlar.

basketbol oynamanın zevki farklıdır. lise zamanı kolej ligini iyi bir takım ve lisede geçirirseniz eğlencelidir. üniversite zamanı imkanı olan ve şampiyonluk mücadelesi veren bir okulda oynuyorsanız mükemmel zevklidir işte. kiminle konuşsam o zamanlar şikayet ettikleri ne varsa, şimdi özlem duyuyorlar. aynı benim gibi.

içimde bir burukluğu olan bir spordur basketbol. gaziantep'de bilkent ile final maçına çıkmadan bir gece önce oda arkadaşım 'bir daha bu kadar kalabalık önünde oynamayacağız. mezun oluyoruz oğlum farkında mısın clark?' demişti. o zaman pek önemsememiştim ama şimdi tek başına sessiz sessiz oynayınca daha iyi anlıyorum o günlerin kıymetini.

basketbol oynamak güzeldir arkadaşlar. kafa dengi bir kaç kişi bulunduğunda tadından yenmez.

ortaokul zamanlarımda çok oynardım.
ulan arkadaşlarla sırf bunun için toplanır, şarkı açar ne eğlenirdik beh.
23 sonunda ulti açtık işte kötü oldu.
özlemek gibi duygular yoktu bende.
insanı güzel yorar...