bayramda en çok özlenen şey

sabah kalkınca babanın elini öpebilmek

anne, annemdir...

bayram için alınan kıyafeti giymek için heyecandan uyuyamamak.

pamuk dedemi çok özledim. şimdi olsa gider elini öperdim, o da bizim için hazırladığı mendilleri verirdi.
bir de samimiyet dostlar. klişe ama maalesef doğrudur benim için. eskiden koyde gezmedigimiz kapı kalmazdı bir de şu anki halime bak. elimde dondurma, bayram mesajları yazıyorum.

çaldığım kapıları çifter çifter çalarak dünyanın şekerini toplamak

her bayram olduğu gibi eski bayramlar.

kalabalık ailelerde büyüyenler o coşkulu, şen şakrak bayramları özler. aile büyüklerinin etrafında toplanılması, el yapımı tatlılar, evden aşırılan çikolatalar, çocukların bir araya gelmesi nedeniyle koşuşturmalar, büyüklerin bayram sohbetleri, dedelerimizin ve babaanne/anneannelerimizin şefkatli bakışları ve alınan harçlıklar(alınan her harçlıkta kaç para olmuş diye hemen sayardım, aman eksik olmasın alın terimizin karşılığını alıyoruz, çocuk olmak zor iş azizim), çocuk olup kafamızda “nasıl daha fazla çikolata yerim” düşüncesiyle rahat rahat şımardığımız o günler. çok özledim be hilmi abi.

bayram sabahına uyanmanın mutluluğu özlendi. gece heyecandan yatamazdık bile. şimdi sıradan bir günmüş gibi uyuyup uyanıyoruz..

yalnızca ellerini öptüğüm,vefat etmiş sevdiğim insanlar.başka bir şey değil.

anneannemin evine 11 gibi gideceğimiz ve öğle yemeğini orada yiyecek olmamız.

bu basit bir şey gibi görünse de benim için tüm sülaleyi görmek ve istemediğim şeyleri yememek demekti. ayrıca verilen harçlıklar ve kimsenin benim ne şekilde eğlendiğimi umursamaması da ayrı bir güzellik.

sevdiğim ama kaybettiğim insanlarla birlikte, herkesin mutlu olduğu, bir zeytin nir peynire talim ama lezzeti şenliğinde, samimiyetinde ve muhabbetinde olan sofra. klasik çay edebiyatı gibi gözüküyor ama inanın her şeyin olduğu bayram kahvaltısında en kaliteli peynirin bile tadı yok artık.

memlekete giderdik her bayram...yol uzun o zaman simdiki gibi de degil
sagdı o zaman iki dedem de nineler erken goctu onlari da anardık ...o gunlere dair her seyi özledim ...dedemin ben cok seviyorum diye alip sakladigi mis gibi tarcin kokulu rengarenk akide sekerlerini özledim ...bayram sabahi onlara sıcacık sarılmayı özledim ...
-en son 26 yıl önce sarılmıştım-
pamuk gibi yumusacık yer yataklarinda kuzenimle gece yarilarina kadar konusmayi ozledim ...-cocukken nefret ederdim ama- bayram sabahlari "hadi namazdan gelecekler kalkın kahvaltıya diye uyandırılmayı bile özledim
dedesi ninesi sag olanlar degerini bilsin yasarken insan kaybedince cok ozluyor
çünkü sevdiklerinizin özlemi zamanla yok olmuyor

bayramlık. cici elbiseler. şımarık bir çocuk değildim. ailem alırsa anca o şekilde giyerdim. kendim hiç istemezdim. belki her bayram almazlardı ama aldıklarındaki o neşemi hatırlıyorum. ulan gözlerim doldu pü.