bazı filmleri tekrar tekrar izlemek

takıntılı bir ruh halinin göstergesi sayılabilecek ve benim mütemadiyen yaptığım eylemdir.

bazı filmleri tekrar tekrar izlemek benim gibi bazı insanların kendilerine huzurlu bir sığınak arama ve muhtemelen de bulma yöntemidir.

bir kere izlediğiniz ve sizi mutlu eden, size huzur veren, sizi mutlu olduğunuz zamanlara götüren ve gündelik hayatın ve geçmişin korkunç hayaletlerinden kurtaran filmler tekrar tekrar izlenebilir ve her izlendiklerinde de benzer duygular uyandırmaya devam ederler.

bir nevi matrix'tir bu. uyumak için gidilen o yerler gibi bilindik, tanıdık filmlere sığınmak da doğru hapı seçmek gibi bir hissiyat uyandırır insanda. en azından bu durum benim için böyle.

bu filmler sizi asla hayal kırıklığına uğratamaz. her zaman beklentilerinizi karşılar. sizi yaralayacak bir sahne olmayacaktır içlerinde asla. siz bunu zaten bilirsiniz ve filmi de buna göre izler, bu iç rahatlığını duyarsınız.

forrest gump her seferinde vietnam'dan sağ dönecek, frodo baggins başına ne gelirse gelsin pes etmeyecek, george bailey her seferinde mutlu sona erişecektir.

bazı filmleri tekrar tekrar izlemek iyileştirici bir etkiye sahiptir.

çok güzel bir etkinliktir bence. ama daha çok yeşilçam filmleri izlerim. hele de kemal sunal filmi olunca mis gibi etkinlik işte daha ne olsun.

anksiyetesi olan kişilerin yaptığı eylemmiş.

seviyorum tekrar tekrar izlemeyi kardeşim. altı üstü bir filmi bir iki kere izledim diye ansiyete miyim neyim ben diye triplere mi gireceğim. arkadaşlar ansiyete bir filmi bir kaç kere izlemeyle çıkacak bir şey değildir. izleyin sevdiğiniz şeyi gönlünüzce. isterseniz on bin defa izleyin.

kemal sunal filmlerinde sürekli oluyor bu istek. normal bir filmi iki ya da üç kere izlemem yeter ama merhumun filmi kendini 100 defa izletiyor. mıknatıs etkisi var herhalde.