bazı insanların yokluklarının ölüm gibi olması

ölüm gibi değil, ölümden beter olarak düzeltilebilir.

varlıklarında sırf onlar bu hayatta diye ölümsüz olmak istediğimiz insanların yokluğunda ölmek isteriz.

onlar böyledir. kırk yılda bir.

doğrudur. gibisi fazladır... direkt ölümdür, ölüm demektir..

insanların varlıklarını diğer bir insanın varlığı ile eşkoşma durumu. çok sevdiğimiz ve bağlandığımız insanlara karşı hissedilen yoğun özlem ve tekrar paylaşım yapamama duygusunun getirdiği yakıcı his.
bazı insanlar duygularını daha rahat dengeleyip bu yokluk durumuna karşı bir süre acıyı çekip sonra hayatlarına devam edebilirken kimisi bu durumda tüm hayat amaçlarını unutarak o noktada kilitlenip kalıyor ve ilerleme sağlayamıyor, bu durum kroniktir ve yardım alınması gereken bir durumdur..

nedense hep kendimin öldüğünü, arkada bıraktıklarımı falan düşünüp gözlerim dolu dolu olur. içimden bi ses de hiç ayvayı yedin demez.

tamamdır romalılar, merak etmeyiniz; gitmedim bir yerlere.

dedi ya biri "ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi" diye... bana göre öyle değil.

ölümün tek gerçek, gidenin de yok olması yüzünden ölüm daha kolay kabulleniliyor sanki. ölmeden gidenler, orada bir köşede yaşadığı bilinenler, yürekte bir sızıdan ibaret, ölüme hiç benzemiyor.