bekleme salonundaki günü geçmiş dergiler

günleri geçmiş olsa da bir değerleri vardı...
özeldi bir kere onlar!
çünkü hiç okunmamışlardı.

şimdi artık pek bir önemleri kalmadı zira görüp görebileceğiniz tüm dergilerin, gazetelerin, eklerin, ıvırın zıvırın yerini akıllı telefonlar aldı...

insanlar hiç görmüyor, insanlar hiç duymuyor, insanlar hissetmiyor, insanlar önemsemiyor...
ellerinde telefon, ekrana odaklanıyor...

her sektörün kendine ait konularla ilgili dergileri olurdu. ve o dergilerde gördüğümüz herhangi ilginç bir şeyi başka bir yerde ve başka bir hayat diliminde paylaşırdık.
şimdi paylaşılanlar bir parmakla öteleniyor.
ve buna "paylaşım" deniyor.

isterse 100 yıl öncesinin dergisi olsun orada otururken okunur.

tam metaforluk materyal ama gece gece hiç kafa yoramam.