ben beceremiyorum bu işi diyerek istifa etme olgunluğu

bir üst basamağı "benim liyakatim yok, bu işi kabul etmem" demektir ve kendimle gurur duyuyorum ki bunu yapmışlığım var.

daha çorlu tren katliamı olmamıştı, yıl 2017, bana bir hızlı tren şantiyesinde yöneticilik teklif edildi. tabi liyakatli birine, bana teklif edecekleri maaşın muhtemelen en az 2 katını vermeleri gerekecekti. usulsüzlükleri kabul ettirememe ihtimali de cabası... bu bilmez nasıl olsa, atar imzayı geçer kafası ile o teklifin yapıldığına adım gibi eminim. görüşmeye bile gitmedim ve meslektaşlarımı da işe almamaları için uyardım, dinleyip dinlemediklerini bilmiyorum.

servet kazanacağımı bile bilsem, işin ucunda insan hayatı varsa ve yeterliliğim yoksa o işe girmem. nasıl yaşanır o vicdan azabıyla?

ha, aynı paraya bana atıyorum web sitesi yaptırmak isteseler kabul ederdim belki. web sitesini yapamazdım muhtemelen, carladıklarında da "sen bana geldin kardeşim, yazılımcı alsaydın o zaman" der, yoluma giderdim. ucunda ölüm yoksa ve geri zekalı bir patron parasını çarçur etmek istiyorsa, hiç itiraz etmem, etik metik de umrumda olmaz. neden? burası türkiye. para kazanma şansını yakalayınca kazanmak zorundasın, yarın ne olacağını bilmeden yaşıyoruz maalesef.