benim babam yıllar önce bugün öldü

evet hastanedeydi, yoğun bakımdaydı üstelik ama güçlüydü, hayatta kalmak için direneceğinden hiç şüphem yoktu.
bir gün önce olumlu gelişmeler var demişlerdi, sabaha daha iyi olacağına çok inanıyordum.
pazara babasının kızı olarak uyanmış akşamına hayatın sırtına dağ gibi yüklendiği koca bir kadına evrilmiştim.
babam azıcık eserekli adamdı ne yalan söyleyeyim. sağı solu belli olmazdı. neye kızar neye kızmaz hiç bilmezdim. tek bildiğim şey vardı kesinlikle emin olduğum babam beni çok severdi, sevgisini gösterme şekli farklıydı ama sevgisinden şüphe ettirmezdi.
genç sayılırdı daha bırakıp gittiğinde ama ölüm bu genç yaşlı dinlemiyormuş, bunu anladım.
ben hayatta en çok babamı mı sevdim bilmiyorum ama o hayatta en çok beni sevdiğine her zaman inandırdı beni. bir babanın kızına bırakabileceği en kıymetli mirası bırakmıştı.
orta yaşlarımdayım artık, tek tesellim geriye dönüp baktığımda sevgi dolu bir çift gözün sırtımı sıvazladığı bir ana odaklanarak her şeyin üstesinden geleceğime tekrar inanıyor olmamı babama borçlu olmam.
benim babam yıllar önce bugün öldü. bana güç veren sevgisini bıraktı ve gitti. gittiği yerde huzurlu olsun diliyorum. nurda yatsın.

babası vefat eden herkese allah sabır versin. benim de 3 ay oldu hemen hemen.
(bkz: babam öldü lan benim)

başımız sağolsun,

benim babam fizyolojik olarak hayatta galiba ama benim için öleli de bir dokuz yıl olmuş.

allah inşallah varlığını göstermez. bizden uzak kime yakın olursa olsun.