beş sevim apartmanı

tam adı 'beş sevim apartmanı - rüya tabirli cinperi yalanları' olan bir mine söğüt romanıdır. beş cinperi, beş hasta ve doktor samimi ile başarılı bir kurgu oluşturulmuş.

öncelikle bu başlığın altının bu kadar boş olması beni çok üzdü. ama siz güzel yazarlar bu yorumdan sonra hemen bu kitabı okuyup tanımları peşi sıra döşeyeceksiniz.

efendim kitap mine söğüt'ün bir de ilk romanı olma özelliğini taşıyor. ilk roman ama maşallah pek güzel. bu kitap tüm ihmal edilmiş, istismar edilmiş, sevilmemiş, cinsiyeti yüzünden nefret edilmiş çocuklara yazılmış. çünkü adından da anlaşılacağı gibi beş sevim apartmanı'nın beş camından her birinin ardında yaşayan insanların ortak noktası çocukluklarında büyük yaralar almaları. yaşadıkları onlara öyle ağır gelmiş ki delirmişler ama onlar delirdiklerine inanmıyorlar. onların gerçekleri tamamen farklı. çünkü bu beş insan cinperiler ile içli dışlı.

ve bu beş cinli insanı beş sevim apartmanı sakini yapan doktor samimi ise onlar gibi cinli. cinlere savaş açmış bir doktor. ve tahmin edersiniz ki o da çocukluk travmasına sahip. peki doktor samimi bu savaşı kazanacak mı? yoksa cinler periler onu alt mı edecek?

mutlaka okunması gereken, kimine göre ürkünç ve tüyler ürpertici ama herkese göre de çok üzücü bir kitap. bu arada doktor samimi'nin de dediği gibi cinperiler eğer onlara inanırsanız vardır. inanmayan için onlar yoktur. sizin de en büyük silahınız, inanmamak.

şimdi sıra sizde, bu kitabı okuyun aslanlarım kaplanlarım.

bir mine söğüt romanıdır. üstelik bir "ilk roman."

yazarı lise yıllarımda keşfettim ben. o zamanlar madam arthur bey ve hayatındaki her şey ile hayran kaldım yazara. ama zaman içerisinde değiştim herhalde. daha sonraki yıllarda okuduğum hiçbir kitabından aynı keyfi alamadım. gergedan gerçek bir hayalkırıklığı olsa da başkalarının tanrısı (yazdım da burada) beni iyiden iyiye hüsrana uğrattı. bir daha elime almam diyordum herhangi bir kitabını. ama geçmişte hissettiklerimiz bazen peşimizi bırakmıyor. ve bazen şey gibi oluyor çok sevdiğinizi düşündüğünüz bi yazarı seneler sonra okumak, hayatınızın aşkını seneler sonra görmek ve seneler önce hissettiğin şeyi hissedememek ve bunun burukluğunu yaşamak gibi.

beş sevim apartmanı, hikayeler üzerinde yükselen bir roman. beş delinin deliriş öykülerini aynı binanın içerisinde bir araya getiriyor.

mine söğüt'ün grotesk karakterlerini her zaman seviyorum ama ne yazık ki her defasında derinlikten uzak buluyorum onları. şöyle bir uzaktan görüyoruz onları, ağzımıza bir parmak bal çalınıyor ama hiç birini tanıma imkanımız olmuyor. belki de bunu kasıtlı yapıyor yazar, çünkü hayatta da böyleyizdir. yanımızdan geçen grotesk karakterleri tanımak istemeyiz. köyün delisine yaklaşmaya korkarız, ailenin delisi ile aramızda daima bi mesafe vardır. ama bu hayatta böyle oluyor diye edebiyatta da böyle olabilir veya olmalı gibi bi yaklaşımı benimseyemiyorum. aman zaten ben gerçek hayatta da merak ediyorum çirkinliği, onu kurcalamayı seviyorum. mine söğüt gibi, belli ki o da seviyor. ama bu derinleşmeyiş bana şöyle hissettiriyor, sanki bu insanlar seslerini duyurmak için değil de dekor olarak bulunuyor burada. daha çarpıcı, daha vurucu, belki rahatsız edici bir öykünün kahramanı olarak değil de dekoru olarak, öyküyü öyle kılmak için. ve bu hissi sevmiyorum.

sesini duyabildiğim her karaktere inanabilirim kurmacada. ama sanki mine söğüt'ü okurken hemhal olduğum karakterlerin değil sadece ve sadece yazarın sesini duyabiliyorum. bu hissi de sevmiyorum. böyle olduğunda ne karaktere inanabiliyorum ne de yazara.

o nedenle bu kitap da benim için çok keyifli bir okuma deneyimi olmadı. ama başkalarının tanrısı'na kıyasla şaheser bile diyebilirim.