beyaz yakanın köye yerleşme fetişi

son yıllarda fazlasıyla dile getirilmeye başlanmış olay. gelgelelim en fazla dilde kalacak kuru bir romantizmden öte değil.

bu kör zındıklar köy hayatını öyle toz pembe ve kolay sanıyor. köy hayatının zorlukları bir yana arsasıydı, ev yapımıydı bu ekonomik koşullarda nanay gülüm nanay.

yeni fantezi geliştirin derim.

inek de bakacaklar ama. öyle kuru kuru köy olmaz.

hepsi tarımın finansal intihar olduğunu görüp ya şehirden parça iş almaya ya da pansiyonculuğa dönüyor.

hele hayvancılık o ölçekte artık sadece pahalı bir hobi olarak mümkün.

bir de bunların "köy" dediği ege- akdeniz. oranın köylüsü alayımızdan daha ağır kapitalist. patronunu aratırlar adama.

kışın 15 gün köyde kalsınlar sonra tekrar konuşalım köy mü, şehir mi diye.

köydeki gençler büyük kentlere göç ederken, istanbul'daki plaza çalışanlarının hayali ise tazminatı alıp, ege'de bir köyde organik tarım yapmak.
kafalar iyice karışık

nedense hepsi ege'de minik bir sahil kasabasına yerleşmeyi orada domates marul yetiştirerek yaşamayı düşünür. konya'da çiftçilik yada eskişehir de hayvancılık yapmayı düşünmezler.
kendi gibi hayalleri de lümpendir. böyle düşünenlerin kafasında vileda sopası kırın aklı başına gelsin.