bilimsel sözcük fetişizmi

erdal öz'ün eski dostu ve o dönemler kaçak olan romancı ve müzisyen zülfü livaneli'ye yazdığı mektuplardan birinde kullandığı bir ifadedir.

bilimsel sözcük fetişizmi, yabancı sözcük fetişizmi ile hem dost hem kardeştir. ve bu ikilinin bir aradayken fetiş sahiplerine büyük bir zevk, bu duruma maruz kalan insanlara ise zihinsel ve sosyal acıların en büyüğünü yaşattığı herkesin malumudur.

bilimsel sözcük fetişizmi bir sohbet, tartışma, muhabbet esnasında kendi zekasını, bilgisini ortaya koymak ya da karşısındaki insanı sindirmek, ezmek, bir üstünlük gösterisi sergilemek için olur olmaz, anlamlı anlamsız, yerli yersiz bilimsel sözcük kullanma hevesi ve/ya görgüsüzlüğüdür.

bunu birçok insan, birçok ortamda yaşamış, bu duruma maruz kalmıştır. ben özellikle üniversite zamanlarımda sol gruplar içinde yaşadım bu durumu. zaten erdal öz de mektubunda aynı gruplar içinde yaşadığı sorunu açıklamak için kullanmış bu tabiri.

o zamanlar oldukça genç ve toy olduğum için ne kadar okursam okuyayım devrimci abiler karşısında kendimi cahil görürdüm. aslında cehaletim hakikat idi ama devrimci abilerin karşısında bunu yaşamam yanlıştı. ben cehaletimin tadını çıkarıp onu yenmek için bir şeyler yapmaya uğraşırken o abilerimin çoğu bilimsel sözcük fetişizmi ile kendi cehaletlerini gizleme derdinde idi.

bilimsel sözcük fetişizmi aslında bir cehalet gizleme yöntemi olarak kullanılıyor. bu fetişe sahip olan insanlar ne kadar bilgili olduklarını sergilemek için ve karşılarındaki insanların en az kendileri kadar cahil olduğuna inandıkları için anlamsız bilimsel sözcüklerle tartışma hiyerarşisinde yukarı tırmanma peşinde.

özetle bilimsel sözcük fetişizmine sahip insanlarla sohbet etmek tam bir eziyettir.